Βιολί : Γιάννης Ζευγώλης. Τραγούδι : Κούλα Κληρονόμου. Ένας δίσκος, μια ιστορία, μια εποχή : Νοέμβρης 1983
Τρίτη 23/5/23, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
40 χρόνια πριν! Είναι η εποχή που όλη η Ελλάδα ακούει «Τα νησιώτικα» με τον Γιάννη Πάριο. Ο Απεραθίτικος Σύλλογος Νάξου αποφασίζει να ηχογραφήσει έναν πρώτο δίσκο βινυλίου, στηριγμένος σε όργανα, φωνές και κυρίως στον τρόπο του χωριού του. Στο βιολί ο – πολύ νέος – Γιάννης Ζευγώλης. Πριν τις «Δυνάμεις του Αιγαίου» και πριν την καταξίωσή του ως ξεχωριστού βιολίστα της σύγχρονης μουσικής σκηνής. Στο τραγούδι η Κούλα Κληρονόμου – λογίστρια στο επάγγελμα. Στο λαούτο ένας μουσικός του τόπου ο Γιώργης Καραπάτης, πιο γνωστός με το παρατσούκλι «Πατούχης» στο νησί. Και στην κιθάρα, ο αδελφός του Γιάννη, Ματθαίος Ζευγώλης. Ο «δενδρολίβανος» «παίζει» σε άλλες …ταχύτητες και με άλλη ατμόσφαιρα. Όπως και η μελωδία της «Πατινάδας» , που πιο γνωστή είναι στην υπόλοιπη Ελλάδα από το στίχο «Ντάρι ντάρι». Την επόμενη χρονιά, πάνω στον κοτσάτο ( «Κάθα δεκαπέντε» ) ο Νίκος Οικονομίδης θα φτιάξει το «Γιάντα, να μη θέλεις γιάντα» και θα το τραγουδήσει πρώτη η Ελένη Λεγάκη. Θα ακολουθήσουν δύο ακόμη δίσκοι από τον «Απεραθίτικο σύλλογο Νάξου», πάντα με το βιολί του Γιάννη Ζευγώλη και τη φωνή της Κούλας Κληρονόμου. «Τ’ αυγινά» ( 1988) και «Τ’ Απεραθίτικα» ( 1991). Και στα τέλη του 2000, θα εκδοθεί ένας ψηφιακός δίσκος με επιλογές από τον πρώτο και τον τρίτο δίσκο βινυλίου. Μετά, το «Γιαβάς, γιαβάς» ( ο «Κατσιφόρας») θα είναι μια από τις πρώτες επιλογές και ηχογραφήσεις της επόμενης γενιάς ( Ασπασία Στρατηγού με τον Σωτήρη Μαργώνη στο βιολί, Μαρία Αναματερού με τον Θεολόγο Μιχελή στο βιολί ). Στη σειρά όπου ακούμε κάποιους δίσκους ολόκληρους, σαν να ακούγαμε με προσοχή τις δυο πλευρές ενός παλιού δίσκου βινυλίου, ακούμε σήμερα κάποιες από αυτές τις προ 40ετίας ηχογραφήσεις με «Σκοπούς και τραγούδια από τ’ Απεράθου της Νάξου». Αλλά και μιλάμε με τον Γιάννη Ζευγώλη για τις μνήμες του από τότε αλλά και για τις εμπειρίες του από το ταξίδι του υλικού στα χρόνια που μεσολάβησαν.
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».