Η Τασία Βέρρα από το αρχείο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας
Παρασκευή 07 Απριλίου 2023, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο πρόγραμμα 103.7 και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Μια ηχογράφηση που έκανε η Τασία Βέρρα στις 27 Φεβρουαρίου του 1984, για την εκπομπή «Λαϊκοί Πρακτικοί Οργανοπαίχτες» του Γιώργου Παπαδάκη, στην Ελληνική Ραδιοφωνία. Τη συνοδεύουν : Βιολί : Γιώργος Κόρος, Κλαρίνο : Θανάσης Βασιλόπουλος, Λαούτο : Κώστας Πίτσος, Σαντούρι : Νίκος Καρατάσος, Νταρμπούκα : Μιχάλης Κλαπάκης. Τσάμικα, καλαματιανά αλλά και αργά, επιτραπέζια ή κλέφτικα τραγούδια, από αυτά που πάντα θεωρούνταν και η προσωπική της αγάπη και η «ειδικότητά» της : «Ήλιος», «Ποιος είν’ άξιος και γρήγορος», «Γαλάναινα», «Πουλί μου τ’ αποφάσισες», «Αιγιώτισσα», «Τα παλικάρια τα καλά», «Τα μάγια στο πηγάδι»… Πάντα με τη διάθεση του «Παρ’ το αλλιώς… θα βρεις!».
«Εφ’ όλης της ύλης» : Υπάρχει μια φράση της Τασίας Βέρρα, από μια συνομιλία μας με αφορμή ένα αφιέρωμα του «Δίφωνου» στα πανηγύρια, πριν από καμιά 20αριά χρόνια : «Το πατάρι είναι το Ιερό μου… Από ‘κει ξεκίνησα, εκεί έζησα, αυτός ο κόσμος με χειροκρότησε και μ’ έφερε ως εδώ…». Από εκεί και τότε, ξεκίνησε για μένα μια ιδέα για μια ευρύτερη αναφοράς σε πρόσωπα, μουσικούς και τραγουδιστές, που το «πατάρι», το περιστασιακό πάλκο, αποτέλεσε η αποτελεί ακόμα, την βάση της καλλιτεχνικής τους δραστηριότητας. Κι όταν το υλοποίησα, είχα κάθε λόγο να ξεκινήσω ακριβώς με την Τασία Βέρρα. Όχι μόνο γιατί «βάφτισε», κατά κάποιο τρόπο, την «στήλη». Πολύ περισσότερο γιατί για περισσότερα από 50 χρόνια, «τίμησε» αυτό το χώρο και αποτέλεσε μια από τις πιο σταθερές ερμηνευτικές αξίες του. Από τα πρώτα χρόνια του ’50 στα «πατάρια» των πανηγυριών της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας. Πολύ γρήγορα βρήκε το δρόμο της και στα δημοτικά κέντρα της Αθήνας αλλά και στη δισκογραφία. Χωρίς ποτέ να κόψει το νήμα που τη συνέδεε με τα – κατ’ εξοχήν – υπαίθρια γλέντια της επαρχίας που στήνονται μια φορά το χρόνο προς τιμήν κάποιου άγιου ή τις ανάλογες κοινωνικές εκδηλώσεις ( γάμοι, βαφτίσια κ.ο.κ. ). Κάποια δημοτικά τραγούδια ( «Τι να σε κάνω γαλανή», «Εγώ στον ήλιο ορκίστηκα», «Τάξε μανούλα τάματα», «Κυρά δασκάλα», «Χρυσούλα» κ.α. ) τα ξέρουμε κυρίως από τις δικές της ηχογραφήσεις. Και τις ερμηνείες της, τις θεωρούν «σχολείο» πολλοί νεώτεροι τραγουδιστές. Αυτά παρ’ ότι η ίδια δεν έπαιξε ποτέ στο παιχνίδι της «επίσημης» μουσικής παραγωγής. Μετά την πρώτη «χρυσή» εποχή της στην – τότε – «Κολούμπια», συνεργάστηκε κυρίως με μικρότερες και περιστασιακές δισκογραφικές εταιρίες. Σε κλαρίνα της Ομόνοιας, ανάλογες χοροεσπερίδες και εκδηλώσεις της επαρχίας δούλεψε τα περισσότερα χρόνια. Και ποτέ δεν συναντήθηκε με φορείς «διάσωσης και διάδοσης της παράδοσης». Στις περισσότερες περιπτώσεις, έτσι κι αλλιώς, αυτοί και οι επώνυμοι δημοτικοί τραγουδιστές κρατούσαν αποστάσεις μεταξύ τους, αν δεν αντιδικούσαν κιόλας.
ΥΓ : Η φωτογραφία, με τη διάθεση απεικόνισης μιας στιγμής καθημερινότητας, χωρίς «φολκλόρ» ή ατμόσφαιρα πανηγυριού. Από μια συνομιλία μας στο σπίτι της. 31 Αυγούστου 2006.