ARS MORIENDI
ARS MORIENDI (η τέχνη του θνήσκειν) ήταν ένα λογοτεχνικό είδος λατρευτικών βιβλίων, εικονογραφημένων με ξυλογραφίες, που άκμασε στον ύστερο Μεσαίωνα. Έδιναν οδηγίες για το πώς να πεθάνει κανείς καλά. Ο σκοπός αυτής της παράδοσης ήταν να συντονίσει την ψυχή με την «τέχνη του θανάτου», για να τη διατηρηθεί στην αιωνιότητα.
Η μουσική είναι επίσης ένα «ars moriendi»: μια άσκηση στο «γίγνεσθαι» μιας νότας, στην «ύπαρξη» του ήχου και στο «περάσμα» στη σιωπή — ή σε μια εσωτερική αντήχηση. Αυτό υποστηρίζει ο Ελβετός βιολονίστας Paul Giger και στον τελευταίο του ομότιτλο δίσκο εμπνέεται από την τέχνη του θνήσκειν καθώς εξετάζει τα ρέοντα μοτίβα της ζωής, το θάνατο και την ανανέωση, αντλώντας έμπνευση από το έργο του ζωγράφου Giovanni Segantini και τις ελβετικές λαϊκές παραδόσεις.
Απο το λαϊκό μοιρολόι της ιστορικής επαρχίας της Φινλανδίας Καρελία, εμπνέεται η συνθέτρια σύγχρονης μουσικής Maria W Horn και μαζί με την βιολονίστρια Sara Parkman στον δίσκο «Funeral Folk» εξερευνούν τις τελετουργίες της θλίψης και τη μουσική φαινομενολογία του θανάτου.
Απόψε, ο παρΑξενος ελκυστΗς, στο πνεύμα των θρήνων της Μεγάλης Εβδομάδας, εξερευνά τις τελετουργίες της απώλειας και τη θέση τους, σε έναν θνήσκοντα πολιτισμό που αποποιείται την έννοια της τελετουργίας.
Επιμέλεια ήχου: Δώρα Ιωακειμίδου
Διαδικτυακή ακρόαση: https://www.ertecho.gr/radio/trito/
