Thomas De Quincey, ”Η Δολοφονία ως Μία εκ των Καλών Τεχνών” (τέταρτο μέρος)
”Πώς να το κάνουμε! Καθετί σ’ αυτό τον κόσμο έχει δύο χειρολαβές. Τον φόνο λόγου χάρη μπορούμε να τον πιάσουμε απ’ το χερούλι της ηθικής (όπως συνήθως γίνεται από τον άμβωνα ή στις φυλακές του Κακουργιοδικείου του Λονδίνου) – κι αυτή ομολογώ είναι η ασθενέστερη πλευρά του. Αλλά μπορεί κανείς και να τον πραγματευτεί αισθητικά, σε σχέση δηλαδή προς το καλό γούστο.” – Thomas De Quincey, ”Η Δολοφονία ως Μία εκ των Καλών Τεχνών”
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ στο τέταρτο μέρος για τον Thomas De Quincey και το ανορθόδοξο, σατιρικό δοκίμιό του, ”Η Δολοφονία ως Μία εκ των Καλών Τεχνών”: συγγραφέας από τους σπουδαιότερους του 19ου αι., (ένας “βικτωριανός Μπόρχες”, όπως έχει χαρακτηριστεί), έγραψε ιδιότυπα φιλολογικά και ιστορικά δοκίμια (με γνωστότερα ίσως τα πορτραίτα του των ποιητών Wordsworth και Coleridge), εδραίωσε όμως τη φήμη του με αυτό το κατάμαυρο, καυστικό δοκίμιο περί αισθητικής του… φόνου, ορμώμενος από τα πραγματικά περιστατικά της εγκληματικής καριέρας του John Williams, που ξεκλήρισε δυο οικογένειες στο Λονδίνο το 1811.
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη / Evangelia Koulizaki
