“Μπορεί να έκλεψα, αλλά ποτέ δεν έγδυσα τους φτωχούς. […] Αν παντρεύτηκα την περιπέτεια, είναι γιατί μ’ άρεσε πάντα ο κίνδυνος. […] Την πραγματική μου καταδίκη θα τη διαβάζω στα μάτια της κόρης μου, σε κάθε επισκεπτήριο και τότε… θα μετανιώνω.”
– Jacques Mesrine, “Το Ένστικτο του Θανάτου”
“Η Καρδιά του Σκότους” συναντά τον γάλλο εγκληματία Jacques Mesrine: η αυτοβιογραφία του, “Το Ένστικτο του Θανάτου”, είναι η αποκάλυψη ενός άλλου κόσμου που δεν είναι δικός «μας».
Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο έδρασε κι ο Mesrine, σ’ ένα διαρκές, άγριο ανθρωποκυνηγητό με τη γαλλική και καναδική αστυνομία. Όπως λέει ο ίδιος, το βιβλίο αυτό (απαγορευμένο για ένα διάστημα στη Γαλλία) είναι το κατηγορητήριό του και όχι η απολογία του: γράφοντας σαν να βιαζόταν να αποτυπώσει στο χαρτί τον βίο και την πολιτεία του, γνωρίζοντας ότι ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να συναντηθεί με τη σφαίρα που έγραφε τ’ όνομά του, ο «Νο 1 Δημόσιος Κίνδυνος», όπως τον αποκαλούσαν οι Αρχές, έπεσε νεκρός σε ενέδρα της αστυνομίας – βρίσκοντας έναν κινηματογραφικό θάνατο αντάξιο μιας μυθιστορηματικής -όσο και αμφιλεγόμενης- ζωής.
Συγγραφή / επιμέλεια κειμένων-παραγωγή-παρουσίαση: Ευαγγελία Κουλιζάκη
