«Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια» – “Ακου μινόρε της αυγής”. Ο Κώστας Καπλάνης από τα χρόνια του γραμμοφώνου στα χρόνια του τζουκ μποξ. Μέρος 2ο

Τρίτη 24 και Τετάρτη 25 Αυγούστου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Είναι ένα τραγούδι που αποτελούσε πάντα ένα σημείο αιχμής η δημιουργία του. Σίγουρα έπαιξε σαν μπουζουξής ο Κώστας Καπλάνης «Το μινόρε της αυγής». Αλλά ο ίδιος, διεκδικούσε ως το τέλος και τη συγκεκριμένη διασκευή αυτής της μελωδίας. Το τραγούδι κατοχυρώθηκε εν τέλει στον μαέστρο Σπύρο Περιστέρη. Βέβαια, έχει τις ρίζες του στην Αμερική και στο «Μινόρε του Τεκέ» του Τζακ Γρηγορίου ή Χαλκιά, του μπουζουξή που οι λίγες του ηχογραφήσεις έστρεψαν προς τα εκεί πολλούς στα χρόνια του ’30. Το κομμάτι έκανε αίσθηση στην Αμερική από την αρχή και παίζονταν από τις εκεί ελληνικές λαϊκές ορχήστρες.
Σύμφωνα με την πλέον επικρατούσα εκδοχή, ο Περιστέρης στα νεανικά του χρόνια ήταν επικεφαλής μιας ορχήστρας η οποία διασκέδαζε τους επιβάτες του πλοίου που έκανε τη διαδρομή Πειραιάς Νέα Υόρκη – η διαδρομή διαρκούσε τότε ένα μήνα. Έτσι ανακάλυψε το δίσκο του Χαλκιά. Όταν αργότερα ανέλαβε επικεφαλής στις φωνογραφικές εταιρίες ΟΝΤΕΟΝ Παρλοφών, θέλησε να αξιοποιήσει εκ νέου το συγκεκριμένο κομμάτι, έβαλε σ’ αυτό στίχους ο συνεργάτης του Μίνωα Μάτσας και βέβαια το έπαιξε στο μπουζούκι ο μόνιμος σολίστας της εταιρίας τότε, ο Κώστας Καπλάνης. Τα πνευματικά δικαιώματα δεν απασχολούσαν την εποχή εκείνη τόσο μακροπρόθεσμα τους δημιουργούς.
Κι έτσι έχουν προκύψει τόσες και τόσες κατοπινές, αληθινές ή όχι, αντιδικίες. Που δεν αφήνουν περιθώρια σε μας τους νεότερους να μιλήσουμε με βεβαιότητα για τον βαθμό συμμετοχής του καθένα σε κάθε επίμαχο κομμάτι. Ο Καπλάνης στις προσωπικές του αφηγήσεις έλεγε ότι ο ίδιος έγραψε πάνω σ αυτή τη μελωδική γραμμή «Ξύπνα Μαριώ μου κι άκουσε άκου Μινόρε της αυγής» – χρησιμοποιώντας το όνομα της γυναίκας του. Και τον στίχο, συμπλήρωσε ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης. Κανείς πια δεν μπορεί να μας πει ποια από τις δυό ιστορίες είναι η αληθινή. Είπαμε να ξεκινάει έτσι η πρώτη από τις δύο εκπομπές στις οποίες θα σταθούμε στο πέρασμα του Κώστα Καπλάνη, κυρίως στη δισκογραφία του γραμμοφώνου και στην δισκογραφία των τζουκ μποξ. Από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, μέχρι τα χρόνια του ’60. Από τον Τάκη Μπίνη, την Σωτηρία Μπέλλου, την Άννα Χρυσάφη και την Ιωάννα Γεωργακοπούλου, στο Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη Γιώτα Λύδια και τον Στράτο Διονυσίου. Πάντα με την πεποίθηση ότι “Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια”.