«Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια» – «Να ονειρεύομαι…» : για την περίπτωση του Δημήτρη Λάγιου 30 χρόνια μετά… . Μέρος 3ο

Η τρίτη εκπομπή, «Να ονειρεύομαι…»: για την περίπτωση του Δημήτρη Λάγιου 30 χρόνια μετά…
Δευτέρα 26 Ιουλίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Στην Τρίτη και τελευταία εκπομπή – που η επικαιρότητα ανέβαλλε την προηγούμενη εβδομάδα – ανακεφαλαιώνουμε τα προηγούμενα αλλά στεκόμαστε κυρίως στην ξαφνική τελική «πρόβα» που παραμένει πάντα εν δυνάμει παράσταση ζωής. Από τα έργα για την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων στην Πάτρα, στη συνεργασία με το φωνητικό σύνολο «Διάσταση» της Κύπρου. Οι μελοποιήσεις των στίχων του Ευαγόρα Παλλικαρίδη αλλά και των ύμνων του Δαβίδ. Κι ύστερα το όνειρο – τότε – για ένα «Σχολείο Λαϊκής και Παραδοσιακής μουσικής». Ξαφνικά, «βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα του ουρανού». Η «Ερωτική πρόβα στο θάνατο». Πάλι ο Γιώργος Νταλάρας, ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας, η Σαβίνα Γιαννάτου. Πέρασαν 30 χρόνια. Κάποιες από τις μελοποιήσεις του στον Ελύτη, εξακολουθούν να καθρεφτίζουν και προσπαθούν να φωτίσουν το παρόν: «Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος», «Σ’ ευλογημένη μέρα βγάζει το κακό…». Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
Σημείωση: Η εικόνα της ανάρτησης διαμορφώθηκε από τον Πέτρο Παράσχη.