Τετάρτη 5 Οκτωβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Η μοναδική επιλογή της Καίτης Γκρέυ, έξω από τα πλαίσια των δημιουργών του λαϊκού τραγουδιού. Ο δίσκος «Θρήνοι και αναστάσιμα» (1983 .) Είναι η μία και μοναδική ενότητα τραγουδιών σε λαϊκούς δρόμους που υπογράφει ο Πάνος Τζαβέλλας – δημιουργός ταυτισμένος με τα αντάρτικα και τα τραγούδια διαμαρτυρίας. Θυμάμαι τι μου είχε απαντήσει τότε που βγήκε ο δίσκος, όταν – πολύ νέος στην μουσική δημοσιογραφία – τον είχα ρωτήσει γι’ αυτή την επιλογή : «Εγώ δεν είμαι ούτε συνθέτης, ούτε στιχουργός, ούτε τραγουδιστής. Ένας πονεμένος άνθρωπος είμαι που εκτονώνεται με το τραγούδι. Το τραγούδι για μένα έχει έννοια, όταν κάνει τον κόσμο καλλίτερο. Δείχνει δρόμους για έναν καλλίτερο άνθρωπο. Εγώ, έχω μέσα μου, θέματα από τον αγώνα : Ο καημός για τη μάνα που περιμένει, ο χαμός ενός φίλου, οι ιδεολογικές αντιπαλότητες. Θέματα χθεσινά, σημερινά και αυριανά. Εξαρτάται πως τα δίνεις. Τραγουδάω τα πάθη μου γιατί νομίζω ότι για να προχωρήσουμε πιο πέρα πρέπει να ξέρουμε το παρελθόν μας, πρέπει να ξέρουμε ποια είναι τα λάθη μας για να προφυλαχτούμε και ποια είναι τα σωστά μας για να τα κρατήσουμε. Και η Γκρέυ δεν είναι μόνο ότι αποδίδει σωστά αυτό που λέω. Είναι ότι το επεκτείνει κιόλας. Αυτό είναι μέσα στο αίμα της, στον τρόπο που τραγουδάει».
Στη σειρά της εκπομπής, όπου ακούμε και τις δύο πλευρές ενός παλιού δίσκου από την ιστορία του τραγουδιού, σα να τους βάζαμε τώρα στο πικ απ, αυτός ο απρόβλεπτος δίσκος του 1983. Κυκλοφόρησε τότε από μια μικρότερη εταιρία, με την Γκρέυ ήδη τραγουδίστρια μιας προηγούμενης εποχής και τον Τζαβέλλα με τα σημάδια του αντάρτικου. Φυσική συνέπεια, να μην κάνει ιδιαίτερη αίσθηση. Ωστόσο, δεν ξέρω αν 40 χρόνια μετά έχει μόνο ιστορική αξία ή λειτουργεί απόλυτα το ρίγος της έκφρασής του. Θα το μελετήσουμε παρέα, ακούγοντάς τον. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».