Μάρτιος του 2011. Στον 9.58 ξεκινούσε μια εκπομπή με θέμα τη Θεσσαλονίκη, την ιστορία της, το παρόν και το μέλλον της ο Γιάννης Μπουτάρης ήταν ο πρώτος καλεσμένος. Είχε μόλις 2 μήνες στο τιμόνι του Δήμου. Ήρθε στο ραδιόφωνο φορώντας τζιν και σκουλαρίκι, μίλησε με όλους, γέλασε με όλους, τον λάτρεψαν όλοι. Ροκ Σταρ από κούνια. «Eδώ είναι ωραία, μίστερ;» ήταν η πρώτη ερώτηση, αυτός ήταν και ο τίτλος της εκπομπής δανεισμένος από την «Ξεσσαλονίκη» του Παυλίδη. «Νομίζω ότι είναι ωραία», είχε πει «Νομίζω ότι είναι πάρα πολύ ωραία».
Μίλησε για τη Θεσσαλονίκη όπως την ονειρευόταν, μια Θεσσαλονίκη που θα σεβόταν, πρώτα απ’ όλα την ιστορία της. «Δεν μπορείς να μιλάς για την ταυτότητα μιας πόλης αν δεν ξέρεις την ιστορία της. Αν δεν ξέρεις ποιο είναι το χνάρι της και αυτό το χνάρι το ισοπεδώσεις είναι σαν να διαγράφεις την Ιστορία.» Μίλησε για τις ανασκαφές του Μετρό που αποκάλυπταν σε στρώματα αυτή την ιστορία, μια πολυεθνική, πολυπολιτισμική ιστορία που εκείνος σκόπευε να αναδείξει βάζοντας την πόλη στον χάρτη ως έναν πολιτιστικό προορισμό. Ήταν η εποχή που οι New York Times είχαν κατατάξει τη Θεσσαλονίκη στις 40 πόλεις στον κόσμο που άξιζαν επισκεψιμότητα, για το πολιτιστικό της προφίλ και την αισιοδοξία που προκαλούσε στους δημότες της η εκλογή του νέου Δημάρχου.
Ο ίδιος στοιχημάτιζε στους ενεργούς πολίτες, στην κοινωνική συνείδηση, στις συλλογικότητες, στη ανεκτικότητα. Η αλλαγή νοοτροπίας ήταν το μεγάλο του στοίχημα. «Να μάθουμε ότι η πόλη είναι ολονών, να μάθουμε να λειτουργούμε συλλογικά και με κοινωνική συνείδηση. Η νοοτροπία μας είναι το μεγάλο μας πρόβλημα και αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει.» Η επιμονή θα ήταν το όπλο του. «Σε πολλά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου με αντιμετώπισαν με γέλια, μόνο με γέλια, όταν τα πρότεινα, αλλά επέμεινα.»
«Dream, baby, dream”» ήταν το πρώτο τραγούδι της εκπομπής, το είχε διαλέξει ο ίδιος, όπως και τα υπόλοιπα, τον «Γιο του Ανέμου», το «Κοντρόλ» («έχω τον έλεγχο των πιο κρυφών κυττάρων σου», τραγούδι αφιερωμένο στην πόλη), «παίξε κάτι από Rolling Stones», δεν προλάβαμε, όπως δεν προλάβαμε να παίξουμε και το «Blue Bayou», το τραγούδι του έρωτα του με την γυναίκα της ζωής του. «Όταν πέθανε η Αθηνά», μου είπε εκτός “αέρα”, «κλείστηκα στο σπίτι και το έβαλα να παίζει στο repeat τρεις μέρες και τρεις νύχτες , στη διαπασών. Έτσι την πένθησα, έτσι μπόρεσα να ξαναβγώ απ’ το σπίτι.»
Η εκπομπή είχε μεταδοθεί ζωντανά στον αέρα των ερτζιανών, στις 4 Μαρτίου 2011, ντοκουμέντο μιας εποχής που τότε ξεκινούσε και σήμερα κλείνει με την κηδεία του, της εποχής Μπουτάρη…