Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Δημοψηφίσματα και ΜΜΕ», το οποίο ερευνά τον ρόλο των ΜΜΕ στα σύγχρονα δημοψηφίσματα, ιδιαίτερα εκείνα που αφορούσαν τις σχέσεις ορισμένων χωρών με την Ε.Ε., εξετάζοντας κυρίως τα δημοψηφίσματα σε Ιρλανδία (2008), Μ. Βρετανία (2016), Ιταλία (2016) και Ελλάδα (2015) αναφέρθηκε στις επικοινωνιακές παραμέτρους του Εγκλήματος των Τεμπών, ενόψει της 28ης Φεβρουαρίου και των μεγάλων συγκεντρώσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ο καθηγητής κοινωνικής και πολιτικής ανάλυσης της Επικοινωνίας του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών–ΕΚΠΑ Γιώργος Πλειός, μιλώντας στην εκπομπή «Αίθουσα Σύνταξης» του 102FM της ΕΡΤ3.
«Το γεγονός της απώλειας των νέων παιδιών στο Έγκλημα των Τεμπών είναι που ευαισθητοποίησε ακόμη περισσότερο τους πολίτες. Η παρουσία των παιδιών ενεργοποιεί την ιδιαίτερη ανησυχία και το φόβο γονιών και οικογενειών για όλα αυτά που θα έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν.
Επίσης οι κυβερνητικές παρεμβάσεις συγκάλυψης του εγκλήματος: για το αν υπήρχε τηλεδιοίκηση ή όχι, η παρουσία ή μη παράνομου φορτίου, το μπάζωμα και η εξαφάνιση των στοιχείων του εγκλήματος όλα αυτά και άλλα τόσα έχουν ξεσηκώσει τον κόσμο και έχουν επιτείνει τη Δυσπιστία του για τους Θεσμούς. Από το 2007 δείχνουν οι πολίτες μια μεγάλη δυσπιστία προς νεότερους θεσμούς, ενώ θεσμοί παλαιότεροι όπως ο Στρατός, η Εκκλησία, η Αστυνομία φαίνεται ότι έχουν μεγαλύτερη αποδοχή», επισήμανε ο κ. Πλειός.
Και πρόσθεσε: «αυτή η τοξικότητα κυρίως από την κυβερνητική πλευρά έχουν δημιουργήσει μια αχλή, που συμπαρασύρει όλο το πολιτικό σύστημα, που προστατεύεται από την ασυλία. Το 80% των πολιτών δεν εμπιστεύονται τα ΜΜΕ (περισσότερα τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα και τις εφημερίδες και λιγότερο το ραδιόφωνο), αλλά εμπιστεύονται το διαδίκτυο. Δυστυχώς τα ΜΜΕ στην Ελλάδα είναι εξαρτημένα από τα κόμματα, μέσω της χρηματοδότησης των Τραπεζών. Αυτό που κάνουν αυτά τα ΜΜΕ δεν είναι δημοσιογραφία είναι δημόσιες σχέσεις, υλοποιώντας την αρχή ότι δεν έχει σημασία ποια είναι η πραγματικότητα αλλά ποια νομίζουμε ότι είναι η πραγματικότητα.
Η τοξικότητα και η αχλή δημιουργείται και οι πολίτες αντιδρούν και διεκδικούν δικαιολογημένα. Ξεχωρίζει επίσης η ερευνητική δημοσιογραφία και αξιόλογοι ρεπόρτερ δημοσιογράφοι.
Η κα. Καρυστιανού και οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών που κινητοποιούνται εδώ και δύο χρόνια, καλύπτουν αυτό το κενό, δηλ. όλα αυτά που θα έπρεπε να κάνουν οι θεσμοί, όπως η Δικαιοσύνη, τα Μέσα Ενημέρωσης κ.α.
Ως προς το βιβλίο, το οποίο θα παρουσιαστεί την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου στις 7 το απόγευμα στο βιβλιοπωλείο «Μαλλιάρης-Παιδεία» δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο ελληνικό δημοψήφισμα, καθώς το ερχόμενο καλοκαίρι συμπληρώνονται 10 χρόνια από τη διεξαγωγή του. Για τον σκοπό αυτό αξιοποιούνται τα αποτελέσματα έρευνας για τη στάση των ΜΜΕ, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την επιστημονική ευθύνη του συγγραφέα με ομάδα συνεργατών του. Ακολούθως, αναλύεται η αντίφαση μεταξύ της στάσης των κυρίαρχων ΜΜΕ, τα οποία υποστήριξαν εντόνως το “Ναι”, και της στάσης του εκλογικού σώματος το οποίο τελικώς ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία υπέρ του “Όχι”.