Dead Can Dance

To 1950 o Jean Cocteau φτιάχνει μια σουρεαλιστική αναπαράσταση του μύθου του Ορφέα, συνδυάζοντας την ποίηση, το υποσυνείδητο και τον θάνατο σε ένα κινηματογραφικό ονειρικό τοπίο. Ο δικός του Ορφέας είναι ένα ποιητής του σήμερα, που παλεύει με την έμπνευση, τη φήμη και τη θνητότητα. Λαμβάνει αλλόκοτα μηνύματα μέσα από το ραδιόφωνο (τον άλλο κόσμο), που εμπνέουν το έργο του. Περνά μέσα από τον καθρέφτη σε ένα άλλο βασίλειο, πέρα από την επιφάνεια της ύπαρξης, προς μια βαθύτερη αλήθεια. Ο Ορφέας του Cocteau είναι το διαχρονικό σύμβολο του καλλιτέχνη που αναζητά την έμπνευση και αγγίζει το μεταφυσικό˙ένας φιλοσοφικός διαλογισμός για την τέχνη, το θάνατο και τη δημιουργία.

Τελετές Διάβασης | Μέρος_γ : Κατώφλια Μεθοριακότητας Οι τελετές διάβασης, συντονισμένες βαθιά με τους κύκλους της φύσης και τις ατέρμονες σπείρες του θανάτου και της αναγέννησης, είναι τελετές μύησης, που δημιουργήθηκαν στις αρχέγονες κοινωνίες όλου του κόσμου, προκειμένου να σηματοδοτήσουν, να γιορτάσουν και να κατανοήσουν τα μεγάλα μυστήρια της ζωής.