Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ: Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα.
(εκπομπή 1η)
Ακολούθα με, αναγνώστη! Ποιός σου είπε πώς δεν υπάρχει στον κόσμο ο αληθινός, ο πιστός αιώνιος έρωτας; Ας κόψουν την σιχαμερή γλώσσα του ψεύτη!
Ακολούθα με, αναγνώστη, εμένα ακολούθα και θα σου δείξω έναν τέτοιο έρωτα!
…
Πάνω στην ώρα, πίσω απ’ την πλάτη της Μαργαρίτας στην κρεβατοκάμαρα, χτύπησε δυνατά το τηλέφωνο. Η Μαργαρίτα πήδησε απ’ τπ περβάζι, και ξεχνώντας ολότελα τον Νικολάι Ιβάνοβιτς, έπιασε το ακουστικό.
– Αζαζέλο εδώ, άκουσε μια φωνή.
– Καλέ μου, Αζαζέλο! ξεφώνισε η Μαργαρίτα.
– Ήρθε η ώρα! Πετάξτε, είπε ο Αζαζέλο στο ακουστικό και από τον τόνο της φωνής του φαινότανε πώς τον ευχαριστούσε ο αυθόρμητος ενθουσιασμός της Μαργαρίτας. Καθώς θα πετάτε πάνω από την καγκελόπορτα, φωνάξτε “Αόρατη!” Ύστερα πετάξτε πάνω από την πόλη για να συνηθίσετε και μετά τραβήξτε κατά το νότο έξω απ’ την πόλη, κατευθείαν στο ποτάμι. Σας περιμένουν!
Η Μαργαρίτα κρέμασε το ακουστικό και τότε στο διπλανό δωμάτιο ακούστηκε να προχωράει κούτσα κούτσα και να χτυπιέται στο φύλλο της πόρτας κάτι ξύλινο. Η Μαργαρίτα άνοιξε κι ένα σκουπόξυλο με τη σκούπα προς τα πάνω πέταξε χορεύοντας στην κρεβατοκάμαρα. Με την άκρη του το σκουπόξυλο χτυπούσε ανυπόμονα το πάτωμα, και γέρνοντας έδεινε να την καλεί προς το παράθυρο. Η Μαργαρίτα τσίριξε από ενθουσιασμό και μ’ ένα πήδημα καβάλησε το σκουπόξυλο. Και μόνο τότε η αμαζόνα μας σκέφτηκε ότι μέσα σ’ όλη αυτή τη φασαρία είχε ξεχάσει να ντυθεί. Καλπάζοντας πήδησε στο κρεβάτι και άρπαξε ένα γαλάζιο νυχτικό. Ανεμίζοντάς το σαν λάβαρο πέταξε απ’ το παράθυρο. Και το βαλς αντήχησε πάνω στον κήπο ακόμα πιο δυνατά.
Ακούμε :
* Claude Debussy
* Alfred Schnittke
* Murcof
* Bobby Hutcherson
* Guiseppe Verdi
* Jean Sibelius
* Dmitri Shostakovich
Ηχητική επεξεργασία: Νίκος Σαβοργινάκης (@Nick Sabor)
*Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ
“Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα”
Μτφ: Τίνα Καραγεώργη, Γιούρι Γιαννακόπουλος
Εκδόσεις “Θεμέλιο” , 1991
