«Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια» – Για την Φιλιώ Πυργάκη

Τετάρτη 22 Ιουλίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Παρακολουθώντας την δισκογραφία της από τα πρώτα 45άρια, το καλοκαίρι του 1963 («Βαρέθηκα τα νιάτα μου» και «Μην τα μαλώνεις τα παιδιά»), μέχρι τον ψηφιακό δίσκο «Καλώς ανταμωθήκαμε» του 2019. Με δικές μας σκέψεις και δικές της εμπειρίες.
Δεν θα κρύψω ότι τη σκεφτόμουν πολύ αυτή την εκπομπή. Είναι λίγο σαν να αποχαιρετώ έναν καλλιτέχνη, από ένα μέσο που τον κράτησε σε απόσταση σ’ όλα τα χρόνια της δράσης του. Πριν κάποια χρόνια είχαν γίνει κάποιες συζητήσεις να τιμηθούν κάποιοι τέτοιοι καλλιτέχνες από την ραδιοφωνία, τελικά όμως δεν προχώρησαν. Νομίζω όμως ότι το χρωστάμε.
Αν και η Φιλιώ Πυργάκη, ήταν τραγουδίστρια του «δημοτικού παταριού» πρώτα. Και μετά, τραγουδίστρια των δίσκων και των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Ίσως γι’ και αυτό και θα λείψει περισσότερο απ’ αυτή την «καθημερινότητα» των πανηγυριών, των γλεντιών που υπηρέτησε και τίμησε κάπου 50 χρόνια. Είναι μια τέχνη που τα «επίσημα» μέσα, θέλουν να μην την ξέρουν. Και τα ιδιωτικά μέσα την ξέρουν μόνο ως «χαβαλέ». Ότι και να λέμε όμως, κάθε αναστεναγμός τραγουδιστών σαν την Φιλιώ Πυργάκη, είναι γεμάτος από τα βουνά και τους γκρεμούς, στην ψυχή βαθιά» – σωστά το έγραψε στον αποχαιρετισμό του ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος.
Και η παράδοση δεν είναι μόνο υποχρέωση στις ρίζες και λαογραφικές καταγραφές αλλά βίωμα, πόνος και χαρά της ζωής, στο παρελθόν και στο παρόν. Οι επιλογές της εκπομπής ελπίζω να πιστοποιούν τα λεγόμενα. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».