Αναφορά στον Αντώνη Ρεπάνη, με αφορμή την τελευταία βραδιά στην «Αστροφεγγιά».
Τετάρτη 15 Νοεμβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7 και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Την αφορμή για τη σημερινή εκπομπή έδωσε μια ανάρτηση που διάβασα στο facebook για την αποψινή βραδιά. Απόψε λοιπόν, πέφτει αυλαία στην «Αστροφεγγιά». Είναι ένας χώρος όπου κάπου 20 χρόνια τραγουδούσε ο Αντώνης Ρεπάνης. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 μέχρι και τα 2015. Το παλιό νεοκλασικό κτίριο γκρεμίζεται για να δώσει τη θέση του σε μια σύγχρονη κατασκευή. Η τελευταία βραδιά λειτουργίας του χώρου είναι μια βραδιά αφιερωμένη στον συνθέτη, τον τραγουδιστή και τον μουσικό που έζησε εδώ τα τελευταία 20 χρόνια της διαδρομής του στο τραγούδι. Ένα αφιέρωμα στον Αντώνη Ρεπάνη. Είπαμε λοιπόν ακριβώς την ίδια μέρα κι εμείς εδώ να ακούσουμε τον Αντώνη Ρεπάνη. Να λέει δικά του τραγούδια αλλά και τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, του Μάρκου Βαμβακάρη, του Μανώλη Χιώτη, του Απόστολου Καλδάρα. Και να ακούσουμε ακόμη, τραγούδια που έχει γράψει ο Αντώνης Ρεπάνης κι έχουν τραγουδήσει ο Πάνος Γαβαλάς, ο Στράτος Διονυσίου, ο Γιώργος Μαργαρίτης και ο Κώστας Κόλλιας… Φυσικά επειδή σ’ αυτά τα χρόνια ο Ρεπάνης δεν ηχογραφούσε πια, τον αναζητήσαμε σε κάποια από τα πιο γνωστά κομμάτια της δισκογραφίας του – αυτά που κυρίως τραγουδούσε κάθε βράδυ στο πάλκο της «Αστροφεγγιάς», τα 20 χρόνια που έπαιζε εκεί. Όχι με την έννοια της προσήλωσης στα παλιά. Τα πράγματα παίρνουν πάντα το δρόμο τους. Σήμερα δημιουργούνται άλλοι χώροι και διαμορφώνονται άλλοι άνθρωποι. Η σημερινή εκπομπή είναι περισσότερο μια τιμή στη μνήμη, στις βραδιές που πέρασαν σ’ αυτό το χώρο όσοι βρέθηκαν εκεί.
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΣΗΜ : …κι όμως η φωτογραφία της ανάρτησης, δεν είναι από την «Αστροφεγγιά». Είναι η πιο αγαπημένη μου φωτογραφία με τον Ρεπάνη στο πάλκο. 1993. «Χάντρες» στο Κολωνάκι. Μαζί με την Άντζελα Γκρέκα, τον Γιάννη Μωραΐτη στο μπουζούκι, την Μαρία Κατινάρη και τον Γιάννη Γεωργίου στο τραγούδι. Από περιγραφή που έκανα εκείνη την εποχή για το πρόγραμμα, στο περιοδικό “Εικόνες”.