Συζητώντας με τον Ρος Ντέιλι… Για την Κρήτη, την Ανατολή, το χρόνο, την ιστορία, το παρόν …40 χρόνια μετά.
Παρασκευή 10 Νοεμβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7 και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
«Ε! Ταξιδιάρη λογισμέ, άλογο φτερωτό μου/ πάρε με καβαλάρη σου, να σμίξω το μωρό μου», από τους στίχους του Μήτσου Σταυρακάκη, με τους οποίους μας συστήθηκε ο Ρος Ντέιλι, πριν 40 χρόνια!
Μιλάμε σήμερα στην εκπομπή, για το τότε και το τώρα, για την Κρήτη που εδώ και 50 χρόνια διάλεξε για πατρίδα του, για τα περάσματά του από άλλες μουσικές και μουσικούς, για τις εμπειρίες του από την δισκογραφία όλα αυτά τα χρόνια αλλά και για σήμερα.
Ακούμε αποσπάσματα από δικές του δημιουργίες, προσωπικές ματιές στην κρητική παράδοση και συνεργασίες με μουσικούς και τραγουδιστές της «άλλης» Ελλάδας… Από τους «τόπους του ονείρου» της πρώτης του δουλειάς, στην πραγματικότητα της συνύπαρξης με το Βασίλη Σούκα και το κλαρίνο του σ’ ένα ηπειρώτικο μοιρολόι ή της συνοδείας στον Χρόνη Αηδονίδη για την απόδοση ενός θρήνου της Άλωσης μέχρι την πρόσφατη «Σελήνη» (“Lunar”, Δίσκος του 2017) που «υπήρξε πάντοτε πηγή γοητείας, αλλά και ανησυχίας, μυστηρίου για τους ανθρώπους όλων των πολιτισμών» και «μοιάζει σ’ αυτό με την μουσική». Θα μπορούσε να είναι ένας «πρόλογος» σε μια ευρύτερη προσέγγιση της δουλειάς του ή μια εκ των υστέρων καταγραφή της εμπειρίας από αυτήν. Πάντα, με τη διάθεση του «Παρ’ το αλλιώς… θα βρεις!».
ΣΗΜ: Γνώρισα τον Ρος Ντέιλι στα πρώτα χρόνια του ’80, στο κατάστημα δίσκων της κ. Ουρανίας Ξυλούρη κι από την αρχή εκτίμησα σ’ αυτόν την ανησυχία του γύρω από τις μουσικές του κόσμου – θέση πολύ ξεχωριστή και μάλιστα τότε. Σε ανάμνηση αυτής της γνωριμίας, διάλεξα για την ανάρτηση αυτή τη φωτογραφία. Μια τυχαία στιγμή πού διέσωσε τρίτος στο συνέδριο για τον Νίκο Ξυλούρη στα Ανώγεια της Κρήτης, 26 Ιουνίου 2010.