«Θα πάρω φόρα να τα γκρεμίσω/ αυτά που μού ’χουνε μπερδέψει τη ζωή»
Δευτέρα 30 Οκτωβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7 και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Δεν ξέρω αν έχουμε άλλη περίπτωση τραγουδιού που να έγινε τόσο γνωστό, χωρίς ποτέ να έχει γίνει δίσκος! Συνέβη με το «Θα πάρω φόρα» του Μάκη Γιαπράκα και του Πάνου Φαλάρα, που πρωτακούστηκε το 1997 στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Όλα είναι δρόμος». Το κέντρο του … «Ηλία, ρίχ’το» λεγόταν «Βιετνάμ» και στήθηκε κάπου στο Κιλκίς. Η τραγουδίστρια τότε ζούσε στην Κρήτη. Όταν η Μαίρη Μαράντη γύρισε στην Αθήνα, πολλά χρόνια μετά, εμφανίστηκε κυρίως σε μικρά λαϊκά πάλκα και τηλεοπτικές εκπομπές, τραγουδώντας παλιά λαϊκά τραγούδια. Το κύριο μέρος της δισκογραφικής της πορείας, είχε γραφτεί από τις αρχές του ’70 μέχρι τα μέσα του ’80. Πρώτα με τον Γιάννη Καραμπεσίνη – σύντροφό της στην πίστα και στη ζωή, τότε – και μετά με «τραγούδια σλόγκαν» του Τάκη Μουσαφίρη και του Σπύρου Παπαβασιλείου : «Έχω κάψες», «Απίθανος, αλλιώτικος, ωραίος» και «Πάρε με αγκαλιά, να μην πατήσω τα γυαλιά». Είχε τραγουδήσει και το « Δώσ’ μου να πιώ» κι άλλο ένα τραγούδι του Άκη Πάνου, και Δερβενιώτη και Ρεπάνη και Τάκη Σούκα. Ακόμη και Λυκούργο Μαρκέα… Και ο δισκογραφικός της κύκλος έκλεισε το 1995, μ’ ένα δίσκο όπου ξανατραγουδούσε παλιά λαϊκά που είχε πει και η Σωτηρία Μπέλλου. Υπηρέτησε τη διασκέδαση όλων αυτών των χρόνων με σιγουριά και αξιοπρέπεια αλλά χωρίς …εξωτερική βοήθεια. Τη θυμάμαι σε πίστες του ’80, να κερδίζει εύκολα τις εντυπώσεις από τραγουδιστές με σουξέ της ημέρας και με τεράστιες επιχειρήσεις προβολής. Κι όλο και με ρωτούσαν γι’ αυτή, κάθε φορά που εμφανιζόταν στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια, είτε τραγουδούσε παλιά λαϊκά, είτε το «Θα πάρω φόρα». Καθώς αυτές τις μέρες, στα 73 της χρόνια, έφυγε από τη ζωή, είπα να σταθούμε σε χαρακτηριστικά τραγούδια και ιστορίες της.
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΣΗΜ : Επειδή η νεώτερη εικόνα της τραγουδίστριας είναι γνωστή από την τηλεόραση και το «Θα πάρω φόρα», διαλέξαμε για την ανάρτηση το εξώφυλλο του πρώτου δίσκου της, στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’70.