Παρασκευή 27 Οκτωβρίου, 9 με 10 το βράδυ, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7 και στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα.
Ο ‘μύθος” λέει πώς όταν το χειμώνα του 1933 η νεαρά Εφη Μπέμπο προσελήφθη από τον θεατρικό επιχειρηματία Φώτη Σαμαρτζή για να συμμετάσχει στην επιθεώρηση “Παπαγάλος 1933”, ο συνεταίρος του και παλιός ηθοποιός Εδμόνδος Φύρστ, απεφάνθη απελπισμένος : “Που το βρήκες αυτό το φρούτο; Αυτή με την αγριοφωνάρα της, θα τρομάξει τον κόσμο”. Εδώ που τα λέμε, δεν είχε κι άδικο κρίνοντας με τα δεδομένα της εποχής… Τι σχέση είχε η φωνή που άκουσε με τις μελίρρυτες σοπράνο που μεσουρανούσαν τότε; Ίσως ακριβώς λόγω αυτής της ιδιομορφίας της όμως, η Εφη Μπέμπο κατάφερε τελικά να τραβήξει πολύ γρήγορα την προσοχή του κόσμου τόσο στο θέατρο, όσο και στη δισκογραφία. Λίγο αργότερα, θα μετονομαστεί σε… Σοφία Βέμπο. Κι αυτές τις μέρες, που συνήθως θυμόμαστε την «Τραγουδίστρια της Νίκης», είπαμε να σταθούμε στην «Σοφία του έρωτα». Από τις προπολεμικές ερωτικές ρομάντζες, τα ταγκό και τα βαλς, στα μπιγκίν, τις ρούμπες και κυρίως τα «αρχοντορεμπέτικα» της πρώτης μεταπολεμικής δεκαετίας. Μέσα από τραγούδια κορυφαίων αλλά και λιγότερο γνωστών δημιουργών όλων αυτών των χρόνων – όσα τουλάχιστον χωράνε στην ώρα μας. Τραγούδια που γνώρισαν τεράστια επιτυχία τότε και σε θεατρικές σκηνές αλλά και στις 78 στροφές του γραμμοφώνου. Και ο απόηχός τους, αλλά ακόμη και ο τρόπος ερμηνείας τους, φτάνει σχεδόν μέχρι τις μέρες μας… Ακούγοντάς τα, περιγράφουμε παράλληλα την εποχή, τις παραστάσεις και τις συνεργασίες.
Πάντα, με τη διάθεση του «Παρ’ το αλλιώς… θα βρεις!».
ΣΗΜ : Το θέμα της «Σοφίας του έρωτα», το είχα αναπτύξει για πρώτη φορά στα χρόνια του ’90, σ’ έναν ψηφιακό δίσκο που κυκλοφόρησε με το περιοδικό «Δίφωνο». Ξανακοιτώντας το τόσα χρόνια μετά αλλά και επεκτείνοντάς το στα νεώτερα χρόνια, ένοιωσα ότι πολλά από τα τραγούδια που είχα διαλέξει τότε, θα τα διάλεγα και τώρα… Αλλά πιο πολύ, μού άρεσε το εξώφυλλο και ο τίτλος εκείνης της έκδοσης. Δεν ήθελα με τίποτε να τα αλλάξω…