Κάποιες περνάνε τραγουδώντας κι έχουν να πουν πολλά: Η Ζωή, γεννημένη το 1923, η Πολυξένη, γεννημένη το 1932, η Ρηνούλα το 1937, η Γιωργή το 1941, η Ανθούλα το 1946.
13:00
Κάποιος Περνάει Τραγουδώντας
Εικόνες πόλης με φίλτρο!
Μια εκπομπή του 9,58 με την Μάρα Τσικάρα
Κάποιος περνάει τραγουδώντας, σπέρνοντας μαγικά αμύγδαλα στο διάβα του, από εκείνα που σου δίνουν δύναμη να αντιμετωπίσεις τα δύσκολα, να ορθώσεις ανάστημα, να αρθρώσεις λόγο, να μη φοβάσαι.
Ο σημερινός διαβάτης μετέωρος ανάμεσα στο χαρούμενο κλίμα των ημερών και σε μια μελαγχολία, ψάχνει τρόπους να συμβιβάσει τους δύο κόσμους του: Το διαμέρισμα και τη φύση.
Μια βόλτα σε μια παλιότερη ασπρόμαυρη Θεσσαλονίκη, σε αυτήν που είσαι πάντα παιδί, κοιτάς από χαμηλά τους μεγάλους και προσπαθείς να τους καταλάβεις.
Ο ηθοποιός Δημήτρης Σακατζής διαβάζει το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Η Βλαχοπούλα» και μας μεταφέρει σε ένα χωρίον κατά τη διάρκεια των ημερών του Πάσχα.
Κάπου μεταξύ άνοιξης και κατάνυξης, κάποιος περνάει και τραγουδάει αυτά που βλέπει γύρω του, αυτά που θυμάται, αυτά που νιώθει αυτές τις μικρές μεγάλες μέρες.
Κάποιος περνάει τραγουδώντας, διασχίζει την πόλη και βρίσκει καταφύγιο στον πολυχώρο τέχνης Alte Fablon που δημιούργησαν ο Απόστολος Λιάπης και η Εύη Ταστσόγλου.
Φωτογραφίες από σχολικές εκδρομές, οικογενειακές μαζώξεις, διακοπές, παρελάσεις, θολά τοπία, εξοχή, χιόνια, άνοιξες, καλοκαίρια.
Ακούμε μια συνομιλία με τον μουσικό, συνθέτη, στιχουργό και ποιητή Παντελή Χατζηκυριάκο.
Με σκηνές από μια ταινία κινούμενων σχεδίων και ποιήματα του Μήτσου Ζαρκάδα από το βιβλίο «Έλα γιατί τα Σάββατα μεθαύριο θα γίνουνε Δευτέρες.
Συζητάμε με τον Γιάννη Ζαχόπουλο για τη σχέση του με τον κινηματογράφο και ταξιδεύουμε στην Αμερική και στην Αφρική όπου έζησε πριν ανοίξει το εμβληματικό ΑΖΑ.
Μπήκε επίσημα πια κι ας μοιάζει Άνοιξη αναποφάσιστη. Ας της αφιερώσουμε μια ώρα από αυτήν τη μέρα την αμήχανη, ανάμεσα σε μια Κυριακή και μια αργία.
Ο ποιητής Σταύρος Ζαφειρίου μας ξεναγεί στη νυχτερινή ζωή της Θεσσαλονίκης του ’80. Δεν ακούγονται ποιήματα, ακούγονται ίσως οι εμπνεύσεις τους.
Ακούμε ιστορίες μέσα από το βιβλίο του Θωμά Βελισσάρη «Μικρές ιστορίες για το παιδί που δεν έγινα» και αδημοσίευτα ποιήματα που γέννησαν αυτές τις αφηγήσεις.
Από το λιμάνι μέχρι την Αγγελάκη, τόσα καράβια δρόμος, κι άλλα πόσα για να ξανάρθει στα μπάγια του.
Mεταφέρουμε ποιήματα και εικόνες από το βιβλίο των εκδόσεων ΤΡΙ.ΕΝΑ Πολιτισμού (2025), «Άστατοι Καιροί» των Άγγελου Λουκάκου (ποίηση) και Διονύση Διγώνη (κόμικ).
Κάποιος περνάει τραγουδώντας, διασχίζοντας τις σελίδες ενός βιβλίου: «Μέγα Λαϊκό» του Νίκου Μητρογιαννόπουλου, εκδόσεις OBLIK, 2024.
Τραγούδια, ποιήματα και παραμύθια διεκδικούν οξυγόνο, κήπους, πάρκα, δάση μέσα σε μια πόλη που ασφυκτιά μέσα σε 1,5 τ.μ. πρασίνου.
ΣΕΛΙΔΑ 3 ΑΠΟ 5