Συνέντευξη με την Ναταλία Καραγιάννη για το πρότζεκτ της “Ντάγκο” που παρουσιάζεται από σήμερα στο Ισλαχανέ
Nτάγκο: μια ηχητική εγκατάσταση στο Ισλαχανέ της Ναταλίας Καραγιάννη
Ένα ηχητικό έργο με τρεις φωνές, μουσική και αρχειακές ηχογραφήσεις.
Το έργο πραγματεύεται τον θάνατο ενός δεκαεννιάχρονου ‘Ελληνα μετανάστη στην Τασμανία το 1956, μια εποχή όπου η πολιτική μετανάστευσης της Αυστραλίας ήταν ακόμα δημοσίως ρατσιστική. Πέρυσι, στα ογδόντα του, ο πατέρας μίλησε για τον αδερφό του για πρώτη φορά, αρθρώνοντας το όνομά του. Έως τότε, το όνομα δεν είχε ειπωθεί ποτέ. Το έργο είναι κατ’ αρχήν ένας στοχασμός γύρω από το ανείπωτο όνομα, ένα όνομα που απαντάται συνεχώς και που συνεχώς αποφεύγεται. Η αποφυγή του ονόματος των νεκρών εντάσσεται και στα ήθη των Αβορίγινων της Τασμανίας (και ολόκληρης της Αυστραλίας): το φαινόμενο ονομάζεται ‘λόγος αποφυγής’ από τους εθνογλωσσολόγους. Εκκινώντας από τούτη τη σύμπτωση, αλλά και από άλλες που καθ’ οδόν αναδύονται από ηχητικά και οπτικά ντοκουμέντα της εποχής, το κείμενο καθιστά, επίσης, μια εξερεύνηση της συνάντησης των σχεδόν εξοντωμένων Μαύρων της Τασμανίας και των Ελλήνων που καταφτάνουν εκεί το 1956 ως άλλοι Μαύροι. Η λέξη Ντάγκο είναι εφεύρεση και προέρχεται από την υποτιμητική ονομασία Ντέιγκο που απευθυνόταν στους Ισπανόφωνους, Πορτογάλους, Ιταλούς και, ενίοτε, Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ. Σπανίως, χρησιμοποιούνταν και στην Αυστραλία, όπου η πιο κοινή ονομασία για τους Έλληνες ήταν Ουόγκ.
Ένα ηχητικό έργο με τρεις φωνές, μουσική και αρχειακές ηχογραφήσεις.
Το έργο πραγματεύεται τον θάνατο ενός δεκαεννιάχρονου ‘Ελληνα μετανάστη στην Τασμανία το 1956, μια εποχή όπου η πολιτική μετανάστευσης της Αυστραλίας ήταν ακόμα δημοσίως ρατσιστική. Πέρυσι, στα ογδόντα του, ο πατέρας μίλησε για τον αδερφό του για πρώτη φορά, αρθρώνοντας το όνομά του. Έως τότε, το όνομα δεν είχε ειπωθεί ποτέ. Το έργο είναι κατ’ αρχήν ένας στοχασμός γύρω από το ανείπωτο όνομα, ένα όνομα που απαντάται συνεχώς και που συνεχώς αποφεύγεται. Η αποφυγή του ονόματος των νεκρών εντάσσεται και στα ήθη των Αβορίγινων της Τασμανίας (και ολόκληρης της Αυστραλίας): το φαινόμενο ονομάζεται ‘λόγος αποφυγής’ από τους εθνογλωσσολόγους. Εκκινώντας από τούτη τη σύμπτωση, αλλά και από άλλες που καθ’ οδόν αναδύονται από ηχητικά και οπτικά ντοκουμέντα της εποχής, το κείμενο καθιστά, επίσης, μια εξερεύνηση της συνάντησης των σχεδόν εξοντωμένων Μαύρων της Τασμανίας και των Ελλήνων που καταφτάνουν εκεί το 1956 ως άλλοι Μαύροι. Η λέξη Ντάγκο είναι εφεύρεση και προέρχεται από την υποτιμητική ονομασία Ντέιγκο που απευθυνόταν στους Ισπανόφωνους, Πορτογάλους, Ιταλούς και, ενίοτε, Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ. Σπανίως, χρησιμοποιούνταν και στην Αυστραλία, όπου η πιο κοινή ονομασία για τους Έλληνες ήταν Ουόγκ.
Πιάνο, νέυ, electronics, mixing, editing: Χρήστος Μπάρμπας
Με τις φωνές των Δήμητρα Κατιώνη, Αγγελική Παπούλια, Ναταλία Καραγιάννη
Κείμενο, διεύθυνση: Ναταλία Καραγιάννη
Η ηχογράφηση έγινε από τον Γιάννη Μαυρίδη στο Cue Productions Studio στη Θεσσαλονίκη
Διάρκεια : 3 Απριλίου (εγκαίνια: ώρα 18:00) – 1 Μαῒου 2024
Με τις φωνές των Δήμητρα Κατιώνη, Αγγελική Παπούλια, Ναταλία Καραγιάννη
Κείμενο, διεύθυνση: Ναταλία Καραγιάννη
Η ηχογράφηση έγινε από τον Γιάννη Μαυρίδη στο Cue Productions Studio στη Θεσσαλονίκη
Διάρκεια : 3 Απριλίου (εγκαίνια: ώρα 18:00) – 1 Μαῒου 2024
Η εκπομπή πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 3/4/2024
εκπομπή “καλημέρα” στον 9,58fm της ΕΡΤ3, επιμέλεια-παρουσίαση: Αναστασία Γρηγοριάδου