adieu, Steve Albini // Mdou Moctar // new Richard Hawley // John Surman: ‘Words Unspoken’
ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ πριν να μπούμε στο στούντιο χτες, ήρθαν τα θλιβερά μαντάτα τού τέλους ενός πέραν πάσης αμφιβολίας αυθεντικού κι άλλο τόσο εμβληματικού undergroundάρχη. Του Steve Albini, επιδραστικού των επιδραστικών. Σε αντίθεση με τον μακρύ κατάλογο των δίσκων που έχει υπογράψει είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά τού τζαμιού στα στούντιο ηχογραφήσεων, εμείς επιλέξαμε να τον αποχαιρετήσουμε λιτά, με δύο τραγούδια, ένα με τους Pixies (σε παραγωγή του) και ένα με τους Big Black (του). Σταχυολογούμε ονόματα με τα οποία ο Steve Albini συνεργάστηκε στη μεγάλη του πορεία: Nirvana, Pixies, Breeders, PJ Harvey, Neurosis, Godspeed You! Black Emperor, Mogwai, the Jesus Lizard, Low, Dirty Three, Bush, Manic Street Preachers, Jarvis Cocker, Μono… Ο Αλμπίνης έφυγε από ανακοπή στα 61 του, αφήνοντας πολύτιμη κληρονομιά άλμπουμ που, χωρίς αυτόν, θα ήταν διαφορετικότερα, φτωχότερα, τυπικά κι ανούσια. Αλλά και ως μουσικός ο Αλμπίνης αφήνει παρακαταθήκη πολύτιμη, με Shellac και με Βig Black. // Μετά τη νεκρολογία Albini, επανήλθαμε στη δισκογραφία τού σήμερα, η οποία αποτελεί το πεδίο έρευνας τής εκπομπής. Έχει βγει, έχει βγει στις 3Μαΐου, ένα άλμπουμ που το περιμέναμε πώς και πώς, και αποδείχτηκε ότι είχαμε δίκιο που βράζαμε από αδημονία για αυτό (αποδείχτηκε από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις). Το ‘Funeral for Justice’ των Mdou Moctar. Πώς μπορεί μια μουσική -και δη ακραιφνώς τελετουργικής φύσεως- που χαραχτηρίζεται από το ντόπιο φολκλορικό στοιχείο να αφορά τόσο πολύ το ακροατήριο των ΗΠΑ (σε αμερικανική εταιρεία εντάσσονται); Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, που η Δύση δηλαδή γοητεύεται από εξωτικές μουσικές πηγές. Είναι κι ότι ο ήχος των Mdou Moctar είναι, τελικά, οικουμενικός, όπως οικουμενικός είναι κι ο στίχος τους, η αλήθεια των στίχων τους, που μιλούν για την αξία τής ελευθερίας. (Μεταδώσαμε δύο τραγούδια από το ‘Funeral for Justice’ των Mdou Moctar, και πάλι δεν το χορτάσαμε.) // Και τι ωραία που χρωμάτισε την εκπομπή μας το πρόσφατο σινγκλάκι, ‘Prism in Jeans’, του αιωνίως αληθινά αισθαντικού Richard Hawley! Eνόψει νέου δίσκου του που βρίσκεται στον δρόμο, και σκάει μύτη όπου νάναι. // Για τον 84χρονο νέο John Surman, πνευστό και συνθέτη τής avant jazz, και το μαγευτικό άλμπουμ του, ‘Words Unspoken’, στην ΕCM δεν θα γράψουμε κάτι στην παρούσα περίληψη, γιατί θέλουμε να το απολαύσει κανείς μες στο ηχητικό αρχείο τής παρούσης εκπομπής, ακούγοντας και τα σχόλιά μας για τους διαλεχτούς εδώ συνεργάτες του. Αξίζει τον χρόνο.