ΣTA 64 TOY, O ΘΕΙΟΣ ΑL (AL JOURGENSEN) ΠΡΟΧΩΡΑ ΜΕ ΦΡΟΝΗΜΑ ΑΚΑΜΠΤΟ, ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΑ ΔΕΝ ΚΑΘΕΤΑΙ. ‘Goddamn White Trash’: νέο σινγκλάκι από τούς ηρωικούς κι ιστορικούς Ministry, που και-καλά θα τους σταματούσε, αλλά ευτυχώς -ευτυχώς (και) για μας- δεν τους σταμάτησε. Είναι ο παλμός και το σφρίγος που θα περιμέναμε από εφηβάκια, και μερικές φορές τα βρίσκουμε αυτά τα δύο υπερ-πολύτιμα για το ρονενρόλ στοιχεία, τις πρωταρχικότερες των αρετών στην τέχνη, σε κάτι ημι-γεροντάκια όπως ο Αλ (64 ετών σήμερα). Αν και το άλμπουμ, που κάποια στιγμή θα βγάλει με τους Μίνιστρυ, είναι τόσο ανδρείο όσο το σινγκλάκι ‘Goddamn White Trash’ (Aug17, 23), με το οποίο μπήκαμε στα αποψινά δγιαμάντγια, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μια ακόμη λαμπερή χάντρα στο -ούτως ή άλλως- ολόφωτο δισκογραφικό κομπολόι των πρωτοπόρων τού industrial. Δεν αφήσαμε έξω από την παιζωλίστα μας τους -σχεδόν καθεστωτικούς πια, χα χα χα- Oh Sees: Από το ‘Intercepted Message’ (νέο άλμπουμ, Aug18, 23), «αερίσαμε» το τραγούδι ‘Sleazoid Psycho’, τίτλος (και ήχος!) που μας οδήγησε στων Devo (που, λέει, σταματάν!) το εμβληματικό ‘Mongoloid’. Ειδική μνεία στους The No Ones, οι οποίοι έπαιξαν δύο τραγούδια από το ‘My Best Evil Friend’ (Mar31, 23): ‘KLIV’ + ‘Phil Ochs is Dead’, με αποτέλεσμα να «αναστήσουμε» ραδιοφωνικά τον Phil Ochs στο ‘In the Heat of the Summer’. Oι No Ones. To φετινό άλμπουμ τους, το δεύτερό τους, ‘My Best Evil Friend’. Oι No Ones αποτελούν διηπειρωτική ένωση, συγκροτούμενη από τους εξής αξιότιμους κυρίους: των R.E.M. τον κιθαρίστα Peter Buck, των Young Fresh Fellows και των Minus 5 τον πολυπράγμονα ηγέτη Scott McCaughey, καθώς και δύο μέλη από τους αγαπητούς στη Νορβηγία indie pop/ηδες I Was a King (τους παίζαμε κι εμείς ένα φεγγάρι στην εκπομπή τούς I Was a King), Arne Kjelsrud Mathisen και Frode Strømstad… μαζί με μια πλειάδα αστέρων: Norman Blake των Teenage Fanclub, Debbie Peterson (The Bangles), Victor Krummenacher (Camper Van Beethoven), Ben Gibbard (Death Cab for Cutie).