ΔΥΟ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ χρωμάτισαν (έντονα) την αποψινή παιζωλίστα μας. Πρώτα, το νέο άλμπουμ, ‘Weathervanes’, μιας μεγάλης φίρμας τής κάντρη ( ; ) και γενικά τής μοντέρνας αμερικανικής singer/songwriterοσύνης, του Jason Isbell και των The 400 Unit. Έργο που στέκεται επάξια δίπλα σε ό,τι μάς έχει κληροδοτήσει ο παραγωγικός και εμπνευσμένος παίκτις (ηθελημένη η γραφή). Παραδόξως, ο …πάγιος παραγωγός τού Isbell, Dave Cobb, δεν είναι εδώ. Ο πολύφερνος κύριος Dave Cobb υπογράφει, όμως, την παραγωγή στο φιλόδοξο (δεύτερο σημερινό άλμπουμ μας) ‘Joy’All’ τής Jenny Lewis, ηχογραφημένο στο θρυλικό στούντιο Α τής RCA στο Nashville και βγαλμένο με το σήμα τής έγκριτης Blue Note. E, τι άλλο να ζητήσει η Jenny Lewis; Μόνο καλή υγεία και πνευματική ισορροπία, μια που το δεύτερο επλήγη από διάφορες σχέσεις, όχι μόνο με εραστές, αλλά και με γονείς. (Όπως, άλλωστε, πολυτάραχος ο βίος -και η πολιτεία- και του Isbell). Ξαναπεράσαμε, δε, πάλι για το ‘Son of a Preacher Man’, από το νέο διασκευοάλμπουμ τής Lady Ann-Margret, με παραστάτες τον Steve Cropper και τον Brian Auger, οπότε γλυκαθήκαμε, οπότε θέλαμε να γλυκαθούμε κι άλλο, οπότε γυρίσαμε στο 1969, για να «φτιαχτούμε» με τον κύριο Auger επίσης, με μια άλλη μεγάλη κόμισσα του ροκενρόλ, την Julie Driscoll, με τη μεθυστική απόδοση τού ‘Let The Sunshine In’.