Kidney Black // Yeah! (now and then) // Γιώργος Δημητριάδης // Αντώνης Λιβιεράτος
ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ δεν θέλουμε; Τέτοιους δίσκους δεν χρειαζόμαστε στη ζωή μας; Δίσκους, που να πάλλονται από εσωτερική ένταση, που -ακόμα κι αν έχουν μικροατέλειες σε κάποια σημεία- διαθέτουν δύναμη να γεννάν συναισθήματα στον ακροατή. Ένας δίσκος σαν αυτούς που περιγράφουμε, είναι ο εναρχτήριός μας απόψε: το άλμπουμ ‘Urban Decay’ των Αθηναίων Kidney Black. Οι Kidney Black είναι μια αναδυόμενη παρέα, που φρεσκάρει την grunge/post punk σκηνή στην Ελλάδα με την αυθεντικότητα και την ορμή της. Τους χαρίσαμε, δικαίως, τις δύο πρώτες θέσεις τής εν εξελίξει παιζωλίστας μας, με δύο τραγούδια από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, ‘Urban Decay’, 8Σεπτ25, έργο μεστό και πολλά υποσχόμενο. // Πώς καταφέρνει ένα συγκρότημα να έχει βαθιές ρίζες, αλλά και να ακούγεται επίκαιρο και σήμερα, και να μας αφορά και στις μέρες μας; Γίνεται, όταν το συγκρότημα είναι οι Yeah! Η τρέχουσα σύνθεση των Yeah!: Μισέλ Μόργκαν Χάουερς (φωνή), Αλίκη Πριόβολου (πλήκτρα), Ηλίας Ασλανόγλου (φωνή), Στέφανος Γραμμένος (μπάσο), Τάκης Γιαννούτσος (ντραμς) και Γιάννης Ντρενογιάννης (ηλεκτρική κιθάρα). ‘To The Bone’ μεταδώσαμε και «φτιαχτήκαμε», από το ολόνεο κυκλοφόρημα των Yeah!, το 5τράγουδο EP, ‘Dust Comes Up’. // Aπό τούς Yeah! τού σήμερα, κάναμε μάθημα ιστορίας τού ελληνικού ροκενρόλ, αγαπητοί συμμαθητές στα θρανία τής δισκογραφίας, και πήγαμε στους αρχικούς Yeah! Το πρώτο και ομώνυμο άλμπουμ τού γκρουπ ήταν από τα έργα που έβαλαν τη σφραγίδα τους στην ελληνική ανεξάρτητη σκηνή στα τέλη των 80s. Κυκλοφόρησε το 1988 από τη σαλονικιώτικη Ano Kato Records τού Τσάκαλου, με σύνθεση: Γιάννης Ντρενογιάννης στην κιθάρα και στη φωνή, Χρύσα Πανταζή στο μπάσο και στη δεύτερη φωνή, Τάκης Γιαννούτσος στα ντραμς και -για εκείνη την περίοδο- Βασίλης Σπυρόπουλος στην κιθάρα. Η Evi Hassapidou-Watson ομορφαίνει με τη φωνή της ένα τραγούδι. Garage, post punk και goth rock στοιχεία μπλέκονται σε έναν ήχο που άνοιγε τον δρόμο. Α, και μια δεδηλωμένη άλλωστε dreamsyndicateικότητα. (‘Body Ash’, από το πρώτο Yeah!, 1988). Αυτά με τους Yeah!, τους Yeah! τού τότε και τους Yeah! του σήμερα. // Μετά από μια διαδρομή τριών δεκαετιών στη δισκογραφία και στα πάλκα, ο Γιώργος Δημητριάδης δηλώνει δισκογραφικά παρών ξανά με το ολοκαίνουργιο album, ‘Μεγάλες Στιγμές’, που έχει ανέβει στις πλατφόρμες στις 8Δεκ25. Ο πολυαγαπημένος τής εκπομπής, μοναδικός στο είδος του Έλληνας power-popίστας singersongwriterάς, υπογράφει τη μουσική και μεγάλο μέρος των στίχων, ενώ σε ορισμένα τραγούδια συναντά στη στιχουργία τον Σταμάτη Πανταζόπουλο, τον Αλέξανδρο Ατσικπάση και τον φίλο και πολύ ικανό Κώστα Τηλαβερίδη. Η παραγωγή, οι ενορχηστρώσεις, οι ηχογραφήσεις, οι μίξεις και το mastering έγιναν από τον Κώστα Μπουντούρη, που συνέβαλε καθοριστικά στο δυναμικό και ταυτόχρονα πλούσιο τελικό ηχητικό. Ηλεκτρισμός, αλλά και έντονες μελωδικές γραμμές, και συμμετοχές από Τσαλιγοπούλου και Λάκη Ρεβέρ.(‘Έχω Πιάσει Βυθό’ / Γιώργος Δημητριάδης, 2025) //. Ο Αντώνης Λιβιεράτος, με έδρα την Αθήνα, μπορεί να κινηθεί με άνεση από το πεδίο μιας (αβανγκαρντίσιας, είναι η αλήθεια) τραγουδοποιίας, όχι αυστηρά ορθόδοξης δηλαδή, απελευθερωμένης από φόρμες και νόρμες, στο ταμπλό των πειραματισμών. Παρ28Νοε, ο Αντώνης Λιβιεράτος μάς σέρβιρε το νέο άλμπουμ του, ‘Τίποτα’, το οποίο, φευ, κόντρα στον τίτλο του, έχει περιεχόμενο, και μάλιστα και τραγούδια και ά-λογα ηχογραφήματα, κι εμείς αποδώ σταθήκαμε στο κόλλημά μας, το ‘Κάτω…’. Ο δίσκος κυκλοφορεί και σε σιντί, και, αν δεν πιστεύετε, τι είναι αυτό που δείξαμε στην κάμερα, που μας στρημάρει ζωντανά και με βίντεο μέσω τού studio958.ert.gr;