Theodoros (Δημητρίου/Λευκή Συμφωνία): ζωντανή τηλεφωνική συνέντευξη, με αφορμή το πρώτο σόλο άλμπουμ // Peter Simpson: a Dubrovnik’s solo album // James Baker (also from Dubrovniks) // The Dubrovniks // Transparent Man // Savina Yannatou with Primavera en Salonico and Lamia Bedioui // Lia Hide
ΞΑΝΑ ΜΑΖΙ ύστερα από τις μεγαλοβδομαδιάτικες απουσίες από τα ζωντανά, αλλά και από τη χτεσινή μεταπασχαλινή αργία, προσδοκώντας να μπούμε σε ομαλή ροή. Στο μεγαλύτερο τμήμα τής εκπομπής: ζωντανά από τηλεφώνου, συζητητής κι ισότιμος συμπαρουσιαστής, ο Theodoros, o Θοδωρής Δημητρίου, τραγουδιστής και στιχουργός σε ένα από τα πιο μακρόβια ελληνικά γκρουπ, τη Λευκή Συμφωνία, αλλά απόψε στο επίκεντρο της κουβέντας μας βρέθηκε το πρόσφατο και πρώτο προσωπικό άλμπουμ του, ‘Every Day I Die’. Τα είπε ωραία, τα είπε γνήσια, τα είπε από καρδιάς! // Εναρχτήριος ο Peter Simpson, ο οποίος στις 15Απρ25, έβγαλε -έβγαλε επιτέλους, γιατί μάς είχε συνηθίσει σε σινγκλάκια- το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του, ‘Good Times Gone Band’. Δεν είναι έκπληξη που στον δίσκο έχουμε, έχουμε (εκτός από τους δυο γιους τού Peter Simpson, σε κιθάρες και τύμπανα) δύο Dubrovniks -τον Chris Flynn και τον Boris Sudjovic, στα αποπίσω τραγουδίσματα-, αλλά ο δίσκος παραμένει δική του σύλληψη και εκτέλεση (του Peter Simpson), αφού έχει γράψει και τα εννιά τραγούδια, παίζει κιθάρα και τραγουδά. Και δεν αποτελεί έκπληξη η συμμετοχή δύο Dubrovniks, αφού ο Peter Simpson έχει υπάρξει Dubrovnik. // Ακούγεται και σήμερα φρέσκος, επίκαιρος και όχι ξεπερασμένος ο δίσκος ‘Dubrovnik Blues’ των Αυστραλών Dubrovniks. Τον είχαμε λιώσει στα δΓιαμάντΓια το 1989, τότε στο Δημοτικό Ράδιο 101, τον πουλούσαμε κατά δεκάδες στο Billboard στην Προξένου Κορομηλά, και δεν είναι καθόλου άσχημο που πέρασε στα άπαντα που λατρεύει …παραδοσιακά η Θεσσαλονίκη, μαζί βέβαια με σακχαρόπηκτα, ελαφρά ψευδοσόουλ για τη νύχτα, FM ροκιές δακρύβρεχτες και άλλα ετερόκλητα. Μακάρι όλα όσα έχει αγαπήσει η Θεσσαλονίκη να ήταν σαν Nτουμπρόβνικς. // Ένας άλλος Ντουμπρόβνικ (Nτουμπρόβνικ και άλλα πολλά!), πολεμώντας κόντρα στον καρκίνο εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα, έχει βγάλει (μαζί με μια άλλη παλιά αυστραλέζικη καραβάνα) σινγκλάκι. Μιλάμε για τον James Baker, ο οποίος κόλλησε με έναν άλλο θρύλο τού Perth, τον Dom Mariani (The Stems και άλλα), μιλάμε για σινγκλάκι, το οποίο υπογράφουν ως The James Baker Beat. // Ο Transparent Man (κατά κόσμον Σταύρος Παπαδόπουλος) παρουσιάζει (15Απρ), ύστερα μια σειρά από σινγκλ και EPδια, το πρώτο του LP, ‘Puppets’, ένα downtempo electronica έργο 8 κομματιών, με πρόδηλη ορχηστρική κατεύθυνση. Με ήχο που περνάει ανάμεσα από την ατμοσφαιρικότητα και τη συναισθηματική ένταση, όπου τα synthesizer και τα groove beatια συναντούν την ορχηστρική υποβολή των εγχόρδων και των πνευστών, έστω κι από plug-in, ενώ τα τύμπανα είναι πραγματικά. Το άλμπουμ περιλαμβάνει συνεργασίες με τη Vassilina και τον Modd Ren, αλλά και τον συμπαίχτη του στους Jane Doe, Moss Doe, και αξίζει να του αφιερώσουμε χρόνο. // Ακόμα ένα σλάλομ ανάμεσα σε κουλτούρες και σε ύφη, σλάλομ συναρπαστικό που μπορεί να γλυκάνει τις ψυχές κάθε μουσικόφιλου, από τον ποπίστα έως τον τζαζίστα έως τον έθνο έως τον πειραματικό έως τέλος τον πιο απαιτητικό, είναι αυτό το ολόνεο (βγήκε στις 11Απριλίου, αλλά εμείς στην εκπομπή είχαμε το προνόμιο να το παρουσιάζουμε μέρες νωρίτερα) album, ‘Watersong’, της Σαβίνας Γιαννάτου με τους Primavera en Salonico και, σε αρκετούς τίτλους, την Τυνήσια Lamia Bedioui, συνεργάτριά της ταχτική. Ο δίσκος φέρει τη σφραγίδα – εγγύηση της ECM Records, και διανέμεται στην Ελλάδα από τούς γνώστες στη θεσσαλονικιώτικη ΑΝ Μusic (γεια σου, φίλε Νίκο Βοζίκη). Συντελεστές: Σαβίνα Γιαννάτου: φωνή / Λάμια Μπεντίουϊ: φωνή / Κώστας Βόμβολος: κανονάκι, ακορντεόν / Χάρης Λαμπράκης: νέι / Κυριάκος Γκουβέντας: βιολί / Γιάννης Αλεξανδρής: ούτι, κιθάρα / Μιχάλης Σιγανίδης: κoντραμπάσο / Κώστας Θεοδώρου: κρουστά, waterphone. Ηχογραφήθηκε Μάρτιο 2022 και Μάρτιο 2024, στο στούντιο Sierra στην Αθήνα. // Εμπνευσμένη και καλομαστορεμένη εργασία, η οποία μάς τράβηξε την προσοχή: ‘Aristophobia Nervosa’ -11Απρ όπως και της Σαβίνας-, το νέο άλμπουμ τής Lia Hide. O δίσκος αποτελεί την πρώτη εξολοκλήρου στην ελληνική γλώσσα δισκογραφική δουλειά τής singer/songwriter/producer, είναι ο 5ος προσωπικός στο κομπολόι τής εργογραφίας της. Eδώ δεσπόζει το avant garde στοιχείο, αλλά κάθε άλλο παρά ψυχρό ή τεχνικό, αφού έχουμε συναισθηματική ζέση, έχουμε την jazz να σμίγει με την trip hop και την electro pop και το dark wave, έχουμε κινηματογραφική εξέλιξη, έχουμε λυρισμό, έχουμε περάσματα α λα Λένα Πλάτωνος, έχουμε απαγγελίες, έχουμε ποίηση γενναία και αφήγηση μαγνητιστική. Την παραγωγή υπογράφει η ίδια η Lia Hide. Απερίφραστα συνιστώμενη δουλειά.-