Bobby Whitlock has left the stage forever // Los Canotipos: from Spain with passion
ΦΗΜΗ, ΔΟΞΑ, ΧΡΗΜΑΤΑ, ΟΥΣΙΕΣ, ΚΑΤΑΧΡΗΣΕΙΣ… αλλά το τέλος αναπόφευχτο. Ο Bobby Whitlock, ο σπουδαίος μουσικός που συνέδεσε το όνομά του με μερικά από τα πιο μοσχοπουλημένα και χιλιοακουσμένα ηλεκτρικά άλμπουμ τής ροκ, έφυγε από τη ζωή στις 10 Αυγούστου 2025, σε ηλικία 77 ετών, μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο. Έφυγε, αν όχι πλήρης ημερών, οπωσδήποτε πλήρης ροκενρόλ. Ο Bobby Whitlock άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο Τέξας, περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του. Γεννημένος στο Μέμφις το 1948, μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια, αλλά βρήκε διέξοδο στη μουσική. Ήταν ο πρώτος λευκός καλλιτέχνης που υπέγραψε με τη Stax Records, συνεργαζόμενος με θρύλους όπως οι Booker T. and the MG’s, Sam and Dave και Albert King. Έντονη η σύνδεσή του με τη Stax, αν και δεν μακροημέρευσε εκεί, όπως γενικά έντονη η σχέση του με τη μαύρη μουσική. Η μετέπειτα πορεία του τον οδήγησε στους Delaney and Bonnie and Friends, όπου γνώρισε τον Eric Clapton. Μαζί με τους Carl Radle και Jim Gordon, δημιούργησαν τους Derek and the Dominos. Το μοναδικό τους άλμπουμ, ‘Layla and Other Assorted Love Songs’ (1970), έχει μείνει στην ιστορία. Ο Whitlock συνέβαλε ισχυρά όχι μόνο στο παιχτικό κομμάτι, πλήχτρα έπαιζε, και πώς τα έπαιζε, αλλά και στον συνθετικό τομέα, συνυπογράφοντας με τον Clapton και το εναρχτήριο τραγούδι μας, ‘Why Does Love Got to Be So Sad?’ (που εμείς ακούσαμε μόλις από προσωπικό άλμπουμ του από το 2009), ενώ μοιράστηκε τα φωνητικά με τον Clapton σε στιλ Sam and Dave. Σημειωτέον ότι στους Derek and the Dominos, που σπαράχτηκαν από εσωτερικές έριδες, αλλά και από εθισμό σε ουσίες, είχαμε και το θριαμβευτικό παίξιμο του σχωρεμένου από το 2023 Jim Gordon, του οποίου η ιστορία, την έχουμε διηγηθεί σε ανύποπτο χρόνο στην εκπομπή, είναι αρχαία ελληνική τραγωδία. Παράλληλα, ο Bobby Whitlock συμμετείχε στη δισκάρα, ‘All Things Must Pass’, του George Harrison, χαρίζοντας πλήκτρα στο ‘Beware of Darkness’, σφραγίζοντας τον δίσκο, και εμφανίστηκε ανεπίσημα στο ‘Exile on Main Street’ των Rolling Stones. Μετά τη διάλυση των Dominos, ακολούθησε σόλο πορεία, με άλμπουμ όπως το ‘Bobby Whitlock’ και το ‘Raw Velvet’, με συμμετοχές των Clapton και Harrison. Στα τέλη τής δεκαετίας τού ’70, αποσύρθηκε από τη μουσική, για να μεγαλώσει τα παιδιά του σε φάρμα. Θα λείψει και το κενό που αφήνει, δυσαναπλήρωτο. Η μνήμη του δεν θα χαθεί ποτέ. Αρχίσαμε απόψε με το ‘Why Does Love Got to Be So Sad?’ από προσωπικό άλμπουμ τού Bobby Whitlock από το 2009, απήλθαμε με το ίδιο τραγούδι -πατρότητος του ιδίου και του κυρίου Κλάπτον- από την πίστα τού Fillmore East στη ΝεαΥόρκη το 1970, ως ύστατο αποχαιρετισμό στoν Bobby Whitlock που εδώ βγάζει φωτιές, όπως κάθε παίχτης άλλωστε, με τα πλήχτρα του, Derek and the Dominos… για να κορυφωθεί με έξαψη η βραδιά μας. // Ως προς τις νέες εισόδους: δεχτήκαμε για πρώτη φορά την εισβολή στην παιζωλίστα μας από τους Ισπανούς Los Canotipos. Los Canotipos: Garage, surf, ska και punk. Έτσι ήθελαν, έτσι έπαιξαν το γνωστό και πολυδιασκευασμένο τραγούδι των Talking Heads (ως …‘Psycho Cleaner’) στο δεύτερο άλμπουμ τους, που έσκασε μύτη τις τελευταίες μέρες τού 2024. Η σκηνική τους παρουσία είναι εξίσου εκρηκτική με τον ήχο τους, μετατρέποντας κάθε συναυλία σε συλλογική εμπειρία θεατρικού χάους… και αρκεί να τσεκάρουμε μια συναυλία τους σε ένα μίνι μάρκετ, που διατηρεί ένα μέλος τους, για να καταλάβουμε για ποιους και για τι μιλάμε.-