Αρμένικη Ποίηση

Τα πουλιά στην Αρμενική λαϊκή παράδοση συμβολίζουν την ελευθερία, τη λαχτάρα, και τους δεσμούς με την πατρίδα. Τα λαμπερά τους χρώματα και το πέταγμα με χάρη στον ουρανό έμοιαζαν θαύμα αισθητικό˙ έτσι στο μεσαίωνα οι μικρογραφίες των πουλιών ξεχώριζαν στην διακοσμητική γραφή, την καλλιγραφία Trchnagir (μια σύνθετη λέξη που προέρχεται από το πουλί και τη γραφή): μια μοναδική παράδοση διακοσμητικών γραμμάτων, όπου όλα τα γράμματα του αλφαβήτου παρουσιάζονται ως πουλιά.

«"կռունկ" (γερανέ), σαν ευλογία, κατεβαίνεις στην καρδιά μου… / Αν έρχεσαι σαν αγγελιοφόρος — τι νέα έχεις φέρει από τη γη μου;» Ο γερανός όμως σιωπά. Στίχοι που αποδίδονται στον Nahapet Kuchak, ποιητή και βάρδο του μεσαίωνα, ξακουστό για τα τετράστιχά του. Ο γερανός εδώ ένας ενδιάμεσος, μεταξύ δύο κόσμων˙ για τους Αρμένιους της διασποράς, ένα σύμβολο της εκτοπισμένης ψυχής που λαχταρά την πατρίδα, και την ελπίδα για αναγέννησή της. Μάρτυρας ανείπωτων γεγονότων, φορέας μνήμης, παρών αλλά σιωπηλός, όπως το συλλογικό τραύμα, που περνά άρρητα από γενιά σε γενιά.