Δύο χρόνια πέρασαν και η μνήμη είναι πιο ζωντανή παρά ποτέ. Αυτήν την ημέρα, οι εικόνες βγαίνουν από το ασπρόμαυρο και παίρνουν χρώμα κόκκινο και ήχο από φωνές σπαρακτικές. Οι φωνές των νεκρών τώρα πια δεν φωνάζουν για οξυγόνο, φωνάζουν για δικαιοσύνη.
Παράλληλη Διάσταση
Αργύρης Κλιμαντήρης
Παναγιώτης Τζόκας
Ραδιοφωνικά ταξίδια σε κάθε λογής μουσικά μονοπάτια, περιηγήσεις που εκτείνονται σε όλες τις διαστάσεις της ελληνικής & της ξένης μουσικής.
Τον παραδέχτηκαν άπαντες ως τον πατριάρχη του ρεμπέτικου. Τα μάτια του γέννησαν έναν ορίζοντα στον οποίο κατάφερε να χωρέσει όλες τις γενιές της χώρας που έμειναν ορφανές από ταυτότητα. Τα μινόρε του ήταν η αυγή ενός μουσικού ήλιου που χόρευε πάνω στις χορδές του τρίχορδου μπουζουκιού του, κάνοντας το όργανο αυτό καταφύγιο πόνου, ελπίδας και δημιουργίας.
Αποτελεί έναν από τους κορυφαίος δεξιοτέχνες του μπουζουκιού. Σολίστ, συνθέτης και δάσκαλος, πατώντας στα χνάρια των προηγούμενων, συνέχισε το έργο τους, χτίζοντας το δικό του ηχόχρωμα, τον δικό του χαρακτήρα. Στο παίξιμό του, όλες οι μουσικές συγκεράζονται, και δημιουργούν ένα κράμα από ήχους που λίγοι μπορούν να αποκωδικοποιήσουν, να τους κατανοήσουν, να τους αισθανθούν.
Η ζωή του είναι ένα αέναο ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο, και η καρδιά του ηλεκτρίζεται όποτε κύμα σκάει στ’ ακρογυάλι. Καύσιμο για το ταξίδι αυτό αποτελεί η ακόρεστη επιθυμία του να σεργιανίσει κάθε σπιθαμή της ελληνικής γης, να σηκώσει κάθε πέτρα για να βρει τα χαμένα ιδιώματα της. Όχημα σε αυτό το ταξίδι είναι το βιολί, που με την φωνή του καταφέρνει να πει όλα όσα δεν ξέρει το μυαλό να εκφράσει με τις ανθρώπινες λέξεις.
Ήταν παλληκάρι της βιοπάλης, παλληκάρι του μεροκάματου, και συνάμα καλλιτέχνης αυτοδημιούργητος, η συγκολλητική ουσία για την διασπασμένη ελληνική hip hop σκηνή. Ο χαρακτήρας του αυθεντικός και θαρραλέος, η ανάγκη του να μιλήσει ελεύθερα για όλα όσα τον προβλημάτιζαν διακαής και ακόρεστη. Στην ζωή του υπήρξε άνθρωπος χαμηλών τόνων, κατακτητής της ευτυχίας από τα απλά, τα καθημερινά. Και όσο ήσυχος ήταν στις κοινωνικές του διαδράσεις, τόσο ανήσυχη ήταν η ψυχούλα του, μια προσπάθεια ακούραστη να πραγματοποιήσει τις πιο ενδόμυχες επιθυμίες του. Αυτό που ξεκίνησε με την μουσική του δραστηριότητα, έμελλε να ολοκληρωθεί μοιρολατρικά με τον άδικο χαμό του. Και παρ’ ότι έφυγε, κατάφερε να γίνει σύμβολο της ελευθερίας και του αντιφασιστικού κινήματος, σύμβολο επίκαιρο και διαχρονικό.
Αποτελεί καλλιτεχνική φιγούρα που αδιαμφισβήτητα ξεχωρίζει από την γενιά της. Ο αυθορμητισμός και η ειλικρίνεια χαρακτηρίζουν την κοσμοθεωρία της, κοσμοθεωρία που βασίζεται στο ιδανικό της ελευθερίας. Κάθε τραγούδι που γράφει, κάθε κομμάτι που ερμηνεύει είναι πλυμμηρισμένο από συναισθήματα, αναμνήσεις και εικόνες. Όποτε ανεβαίνει στην σκηνή, πάντα συμπαρασύρει το πλήθος μαζί της, σε ένα ταξίδι στο δικό της σύμπαν, πλασμένο από αγάπη, αγνή, ανιδιοτελή, χειμαρρώδη.
Βeatbox είναι η ικανότητα, το ταλέντο ή η τέχνη του να παράγει κανείς ήχους και κατ’ επέκτασιν μουσική αποκλειστικά με το στόμα, μιμούμενος συνήθως ήχους από μουσικά όργανα, συνήθως πνευστά και κρουστά.
Ανήκει σε εκείνη την κατηγορία καλλιτεχνών που σε σαγηνεύουν με κάθε τραγούδισμά τους. Στον δικό του κόσμο, χώμα και νερό ανακατεύονται, καίγονται, λιώνουν σαν λάβα στο πηγάδι της ψυχής του. Η δροσιά του αέρα που πνέει από την φωνή του, τα στεγνώνει, και δημιουργεί μια πανδαισία από σχήματα, χρώματα, αρώματα και αναμνήσεις. Η γη και όσα αυτή παράγει μοιάζουν με πλαστελίνη, την οποία μεταπλάθει ξανά και ξανά, χαρίζοντας ζωή σε πράγματα φθαρμένα από τον χρόνο, πράγματα που μόνο η δική του διαίσθηση αντιλαμβάνεται, κυνηγά και φέρνει ξανά στο φως.
Τον αποκαλούσαν άρχοντα της νύχτας. Η φωνή του ένας επιβλητικός πλοηγός της ψυχής, με κατεύθυνση άλλοτε προς την γη και άλλοτε προς τον ουρανό. Ήταν one man show. Η καρδιά του πάντα φλογερή, ώστε να ζεσταίνει κάθε θαμώνα με την θέρμη του. Μια νύχτα κοντά του και δεν θα νιώσεις ποτέ μόνος/η, γιατί αυτό ήθελε, να μην νιώθει κανείς μόνος, να μην πονά κανείς μόνος.
Αποτελεί μία από τις σημαντικότερες φωνές της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής. Ο κόσμος του αμφιταλαντεύεται κάπου ανάμεσα στο παραδοσιακό και το σύγχρονο, το παρελθόν και το μέλλον. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιάννενα. Με τα πόδια του γερά στερεωμένα στα ηπειρώτικα χώματα και το βλέμμα του να ατενίζει τον ουρανό, προσπαθεί να διατηρήσει ζωντανές τις αειφόρες ρίζες της παράδοσης, παράδοση που προχωρά στο μέλλον μέσα από τα δικά του μάτια.
Είναι κάτι στιγμές που αναρωτιέσαι πως γίνεται δύο λέξεις και τρεις νότες να χωρέσουν τόσο συναίσθημα, τόση αγάπη, τόσο πόνο. Αυτό, όμως, δεν ήταν το δικό του χάρισμα; Να εκφράζει τόσο πολύπλοκα συναισθήματα και σκέψεις με τόσο απλό και λιτό τρόπο; Κατάφερε να χτίσει μια δική του σχολή, έναν δικό του κόσμο, στον οποίο κατοικεί μόνος, αυτός και η κιθάρα του. Ένας ολόκληρος πλανήτης για να στεγάσει τον δικό του εαυτό, την δική του ψυχούλα.
21 Μαρτίου 2024 και η Παράλληλη Διάσταση βρίσκεται στον αέρα τιμώντας μια σπουδαία ήμερα για τα ελληνικά γράμματα και όχι μόνο, την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
21 Μαρτίου 2024 και η Παράλληλη Διάσταση βρίσκεται στον αέρα τιμώντας μια σπουδαία ήμερα για τα ελληνικά γράμματα και όχι μόνο, την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Η νέα μουσική εκπομπή του Περιφερειακού Σταθμού Ιωαννίνων της ΕΡΤ ανοίγει τα πανιά της στα «ταραγμένα νερά των media» και αφιερώνει την πρεμιέρα της στις 57 ψυχές που χάθηκαν στις 28 Φεβρουαρίου 2023 στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών.
ΣΕΛΙΔΑ 1 ΑΠΟ 1