Γεια σας είμαι ο Φοίβος Δεληβοριάς και σήμερα έχω διάθεση να υπερασπιστώ τους φίλους μου.
Τους καλλιτέχνες που δίνουν μία κλωτσιά στα ίδια τους τα τραγούδια για να πουν κάτι που αισθάνθηκαν επείγον ή να κάνουν μία κίνηση δημόσια, αμφισβητήσιμη, και πέφτουν στα μαχαιροπίρουνα της δημόσιας πλατείας, στα μπουγαδοκόφινα που γεμίζουν οι γλωσσοκοπάνες του «χωριού».
Η εικόνα τους τσαλακώνεται περίεργα, κάποιοι δεν τους συγχωρούν, αν μπλέξουν και με τα «λυκόσκυλα» της εξουσίας αλίμονο τους, παίζονται λεφτά εκεί. Τι θες εσύ με τα στιχάκια σου και τη μοναχική αφέλειά σου;
Μη μασάτε αδέρφια. Υπάρχουμε και εμείς που σας ακούμε γι’ αυτό που στα αλήθεια είσαστε. Άνθρωποι που δίνονται με επιμέλεια και υποταγή μόνον σε ένα θεό. Το θεό του χαρτιού και του μικροφώνου. Το θεό της έκφρασης και της στιγμής. Της ακραίας υποκειμενικότητας, της ελευθερίας του λόγου.
Αυτά είναι που κάνουν την πολιτική και όχι η πολιτική αυτά.
Να μαζευτούν λοιπόν οι πολιτικάντηδες και οι δημοσιογράφοι, αιωνίως επιδοτούμενοι, για να υπηρετούν το εκάστοτε εφήμερο αφήγημα, κι ας πάρει το μικρόφωνο ο ίδιος ο αφηγητής.
Δικό σου το μικ φίλε Μιθριδά!
Επεισόδιο 29ο | 09.06.2021
