Σήμερα στις «Ιστορίες Κλασικού Ραδιοφώνου», με τον Παντελή Σιβρή: Αυτός ο δίσκος κυριολεκτικά έλιωσε στα πικάπ εκείνη τη χρονιά και τις επόμενες. Ήταν 1975 και ο Διονύσης Σαββόπουλος, μετά από τρία χρόνια εκκωφαντικής δισκογραφικής απουσίας, επέστρεφε. Τα «Δέκα χρόνια κομμάτια», υπήρξαν τελικά ένας από τους πιο επιδραστικούς δίσκους των σέβεντις, στην Ελλάδα. Μαζί με τις «αφηγήσεις» του Σαββόπουλου, ακουγόταν σαν ένα σοβαρό, αλλά όχι σοβαροφανές ντοκυμαντέρ και αποτέλεσε την ηχητική μπάντα για μια ολόκληρη γενιά. Από το «Διονύση μ’ έκανες να τραγουδήσω πόπ», της Μπέλλου, μέχρι το «Τιιι τρέχει; ταράτσα και απομόνωση», μια ολόκληρη σειρά από ατάκες και στίχους, είχαν περάσει στην καθημερινή συζήτηση. Το 1975, ο Σαββόπουλος ήταν της μόδας και οι τραγουδιστές της νέας γενιάς, διάλεγαν να ερμηνεύσουν με το δικό τους τρόπο τα τραγούδια του. «Όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως, αναντάμ παπαντάμ σε ταβέρνες», με το εμβληματικό σκίτσο του Αλέξη Κυριτσόπουλου και δύο από τους σοβαρότερους επηρεασμούς του Διονύση, τον Bob Dylan και τον Lucio Dalla, φιλοτεχνούν το πορτραίτο του Σαββόπουλου του ’75 που, κακά τα ψέματα, θα έπρεπε να το ζήσεις για να το κατανοήσεις..
Αυτά και άλλα πολλά, στο Δεύτερο πρόγραμμα . “Ιστορίες από το παρελθόν που ακόμα λάμπουν”.