Σύντομη απόλαυση το γλυκό κεράσι: εξαφανίζεται από το κρυστάλλινο πιατάκι στο άψε σβήσε! Όσο για το λικέρ κεράσι, με έβαζε σε καλοκαιρινές περιπέτειες! Παρακολουθούσα άγρυπνα την ιεροτελεστία του Ιουνίου: μεγάλα γυάλινα μπουκάλια με μαύρα κεράσια, κονιάκ και ζάχαρη. Κι όταν το λικέρ έπαιρνε τη θέση του στο έπιπλο στο κλειστό σαλόνι, ξεκινούσε η «επιχείρηση»: πήγαινα να ανοίξω κρυφά, η πόρτα έτριζε και με έπιαναν στα πράσα. Έτσι, κάθε χρόνο το φρούριο παρέμενε απόρθητο! Γεύση από κεράσι θα έχει το ραντεβού μας, πρωί Σαββάτου στο Δεύτερο Πρόγραμμα!
- Μιλά το κεράσι…Ποντιακά;
- Τί είναι το «Κερασινό άπιον»;
- Τί σχέση έχουν τα κεράσια με τη γκρίνια;
- Τί «βαστάει απ’ τα κουκιά ως τα κεράσια»;
- Πότε έκανε την εμφάνισή του το γλυκό του κουταλιού;
- Πώς ξεκίνησαν την… καριέρα τους τα τετράφυλλα τριφύλλια;
- Ποιού διάσημου σκηνοθέτη η σύζυγος -και κινηματογραφική μούσα του- μάθαινε πού πήγαινε από τις σφραγίδες του διαβατηρίου του;
- «Τις πταίει;» και στα τέλη του 19ου αι συνέβη κάτι που διαμόρωσε τη σύγχρονη πολιτική ζωή της Ελλάδας;
- Ποια ακτιβίστρια τσακώθηκε με σουφραζέτες της εποχής της, επειδή υποστήριζαν πως μόνο οι παντρεμένες έπρεπε να ψηφίζουν;
- Πώς μας εκδικείται το παιδί μέσα μας όταν το καταπιέζουμε;
- Ποιό ποτήρι δεν επανασχεδιάστηκε ποτέ αν και οι νόμοι της φυσικής είναι εναντίον του;
Και ο πίνακας. «Μικρό κορίτσι με κεράσια» («Little girl and cherries») με την υπογραφή του σύγχρονου Ρώσου ζωγράφου Βλάντιμιρ Βολέγκοφ (Vladimir Volegov). Από τη δεκαετία του ‘80 ζει στην Ευρώπη. Ξεκίνησε ως ζωγράφος δρόμου κι έγινε γνωστός για τις ελαιογραφίες του. Αγαπημένα του θέματα η γυναικεία ομορφιά, η μητρότητα και η παιδική ηλικία.
«Έχει η ζωή γυρίσματα» Μία δίωρη ραδιοφωνική περιπλάνηση, τα πρωινά του Σαββατοκύριακου. Σελίδες πολιτισμού, ιστορίες για την Τέχνη και την επιστήμη, πρόσωπα γνωστά και άγνωστα που οι επιλογές τους άνοιξαν δρόμους, ερωτήσεις που γεννούν αναπάντεχες απαντήσεις, σε μία δίωρη ραδιοφωνική περιπλάνηση, τα πρωινά του Σαββατοκύριακου στο Δεύτερο Πρόγραμμα, συντροφιά με τη Λίτσα Τότσκα. Όπως είπε και ο Σοφοκλής: «Ο χρόνος αποκαλύπτει τα πάντα και τα φέρνει στο φως»