Τα υψίφωνα αγόρια της όπερας – Mέρος Β΄
Από τα μέσα του 18ου αιώνα, εγκαταλείποντας σταδιακά τη φωνή του καστράτου, οι συνθέτες της όπερας δίνουν τους ρόλους των εφήβων και των νεαρών ανδρών σε γυναικείες φωνές. Ιριδίζοντας ανάμεσα στα δυο φύλα, ευκίνητοι, σκανταλιάρηδες και γεμάτοι παράφορο, πρωτόβγαλτο ερωτικό πάθος, οι υψίφωνοι έφηβοι διατρέχουν την οπερατική σκηνή από τον Μότσαρτ μέχρι τον 20ό αιώνα. Ο κλασικισμός τους παρουσιάζει ως ερωτιδείς. Στον ρομαντισμό χρησιμεύουν ως ατυχείς μνηστήρες, σε αντιπαράθεση με τους αρρενωπούς τενόρους πρωταγωνιστές. Και ο πρώιμος 20ός αιώνας τους επαναφέρει ως σύμβολα της νεότητας κι ως παρακμιακούς απογόνους της μπαρόκ Αρκαδίας, χαμένης πια στα βάθη των αιώνων.
(φωτό: Ο διάσημος καστράτος Φαρινέλλι (κατά κόσμον Κάρλο Μπρόσκι), φορώντας το ισπανικό παράσημο του Τάγματος του Καλατράβα. Πίνακας του Τζάκοπο Αμικόνι, περ. 1750)
Παραγωγή-Παρουσίαση: Λένια Ζαφειροπούλου
