Στον πρόλογο της εκλογής των ποιημάτων του «Το ρόδο του χρόνου» ο Κινέζος ποιητής Μπέι Ντάο καταλήγει ως εξής: «Κάποτε, σε ένα από τα παλαιότερα ποιήματά μου έγραψα τους παρακάτω στίχους: «η ελευθερία δεν είναι παρά η απόσταση, ανάμεσα στον κυνηγό και τον κυνηγημένο». Όταν κυνηγάς την ποίηση καταλήγεις να σε κυνηγά η ποίηση. Υπό αυτή την έννοια, είσαι και κυνηγός και κυνηγημένος. Αλλά η ποίηση είναι η απόσταση, όπως και η ελευθερία.»
Απόψε ο παρΑξενος_ελκυστΗς αναζητά την ποίηση της ελευθερίας, μέσω της απόστασης: αυτής της τόσο αναγκαίας, για την επεξεργασία των αλλαγών. Σαν μια επιλεκτική πρεσβυωπία, για να δεις καθαρά, κάνεις ένα βήμα πίσω.
Αποστασιοποιημένοι συνοδοιπόροι του ελκυστή η φωνή της Norma Winstone, ο Brian Eno, οι τζαζ αυτοσχεδιασμοί των Anja Lechner/Francois Couturier και Tomasz Stanko Quartet, οι απόκοσμες συνθέσεις του Δημήτρη Μαρωνίδη , του György Ligeti και οι αβαντ γκαρντ επιρροές του στην ηχητική περφόρμανς της Marina Rosenfeld: 34 έφηβοι πάνω στην σκηνή λαμβάνουν φωνητικές εντολές από ipod που μοιράζονται ανα δύο, ενόσω ένα ηχείο περιστρέφεται από πάνω τους στην φωνογραφική ταχύτητα των 33 1/3 στροφών, σε μια απόκοσμα εύθραυστη αναφορά στο Lontano.
Επιμέλεια-Παρουσίαση : Μαριλένα Μαραγκού
