Wolf Biermann – Kevin Coyne = 1- 1
“…Better to be mad than sad”
Τον Kevin Coyne δεν τον έμαθα από τον χώρο των Media ούτε από τον χώρο της showbiz ¨Ηταν χειμώνας του 1979 και δούλευα περιστασιακά τα Σαββατόβραδα σαν Dj σε μιά από τις φοιτητικές εστίες, που χωρίζονταν τότε ακόμα σε προοδευτικούς και μετριοπαθείς, του πανεπιστημίου της Lund.
Μου σύστησε ένα βράδυ ένας από τους καθηγητές της σχολής της Ψυχολογίας να μην χάσω την συναυλία του, που έρχονταν στη πόλη σε λίγες μέρες, μεσοβδόμαδα μάλιστα.
Ήταν απο τα βράδια που παραδόξως αγαπούσα. Ήλιος δεν είχε βγει για μέρες στον ουρανό και είχε φοβερό κρύο και αέρα που λυσσομανούσε. Όλο το κλασσικό βόρειο σκηνικό αυτό στρώνει πάντα για να φωτίσουν οι προβολείς, είτε τα λιγοστά κεριά της προσοχής μας , προς τα έσω.
Πριν ξεκινήσει το κονσέρτο διαπίστωσα πως όλο σχεδόν το Ινστιτούτο της Ψυχολογίας και μέρος της Ψυχιατρικής Σχολής ήταν το ακροατήριο Φοιτητές αλλά και αρκετοί καθηγητές δίπλα δίπλα , μα και τι μεγάλη πλάκα ! Δεν είχα ξαναδεί όλα τα θεραπευτικά ρεύματα να έχουν κάτσει σε ομάδες. Εκεί πήγαινε να κάτσεις εσύ Εδώ είμαστε της Gestalt εδώ είναι οι Roger-ιανοί. Το μονο σίγουρο είναι, πως δεν υπήρχε ίχνος Behaviourαλιστικής σκέψης εκεί μέσα μια και το Ινστιτούτο ήταν ακραιφνώς Αναλυτικής Δυναμικής τάσης τότε… Κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου γιατί η ‘βαμμένη’ σκέψη μας πλάθονταν και έβγαινε μπαταρισμένη και ειδικών αναγκών.
Πόσο κοφτερό μπορεί να’ ναι ένα μαχαίρι αν δεν έχεις κάποιο άλλο με διαφορετική λαβή και κόψη για να τα ακονίσεις;
Το κονσέρτο του μάλιστα ήταν λίγo καιρό μετα την συναυλία, αν θυμάμαι καλά , του πρώην ανατολικογερμανού Wolf Biermman που δεν άντεξε την πολύ δημοκρατία του Χόενεκερ και ‘την έκανε’ όχι με πλάγια πηδηματάκια αλλά με την πόρτα να ανοίγει διάπλατα στην περίπτωση του από τους ίδιους τους φρουρούς που κρατούσαν τα κλειδιά στην σίκαλη , στην βρώμη , στη ζάχαρη, στα οπωροκηπευτικά , στα αυγά , ααα ναι και στην ελέυθερη διακίνηση ιδεών. Η θετή του κόρη μάλιστα (Nina Hagen) ήταν η επόμενη που θα πέταγαν έξω από την ανατολική σκουριασμένη κλειδαριά που η Δύση αγωνιωδώς με την κολοσσιαία “πολιτική προπαγάνδα WD -40” προσπαθούσε να ξεσκουριάσει. Τα πρώτα σημάδια ότι η Σοβιετοανατολική καπνισμένη μηχανή έβηχε, είχαν αρχίσει να φαίνονται πολύ πριν ο Βαλέσα …”έλα μέσα/ φεύγω έξω / έχω μπεσα /εγιαλέσα, εγιαλέσα” (δικής μου αυθαίρετης κοπής το στιχουργικό).
Το καταπληκτικό που θα γίνονταν εκείνο το βράδυ ήταν εξ ίσου ισοπεδωτικό ανάλογο με τα πολιτικά μποφόρ που σήκωσε το κονσέρτο του Biermann, αλλά με την διαφορά ότι Άγγλος τροβαδούρος με τα στιχάκια και τις παρεμβολές /εξηγήσεις που έδινε συστήνοντας στο κοινό τα ακούσματα που έρχονταν στην συναυλία του, καυτηρίαζε , συστηματικά αποδομούσε ή μάλλον γκρέμιζε τα Δυτικά μοντέλα ψυχιατρικής περίθαλψης που εμείς προσπαθούσαμε πάνω τους να μορφωθούμε και να εξασκηθούμε. Ο άνθρωπος είχε δουλέψει την δεκαετία του ’60 σε τέτοιες μονάδες στην πατρίδα του και γνώριζε απο πρώτο χέρι τους υψηλούς λογαριασμούς σε αναμορφωτικό θεραπευτικό ρεύμα που “σπαταλούσε’ το βρετανικό NHS για όσους και σε όσους έμπαινε η ανεξιτηλη σφραγίδα “ψυχικά ασθενής” .
Το κονσέρτο του Coyne ένοιωσα πως ήταν με λίγα λόγια ένα καθαρό σεμινάριο Σύγχρονης Κλινικής Ψυχολογίας. Πριν αρχίσει να βιοπορίζεται σαν καλλιτέχνης δουλευε σαν νοσηλευτής σε ψυχιατρικές μονάδες που μάλλον θα θύμιζαν την υπέροχη ταινία “O Lucky Man” δίπλα στο Film-αριστούργημα “Clockwork Orange” Γνώριζε πράγματα και καταστάσεις και για αυτα και πολλά άλλα μιλούσε στα τραγούδια του . Ιδιαίτερα γνωρίζοντας την μελαγχολία που τον συντρόφευε πάντα.. στη ζωή του. Κάθησε λοιπόν στη σκηνή και έπιασε την κιθάρα με τελείως διαφοετικό στιλ Η εκφορά του λόγου απίστευτη Τόσο δυναμική παρουσία. Εμπειρία της πολυτάραχης ζωής μα και τόσο πάθος και ενέργεια. Τα στιχάκια του έκαιγαν !
Στο τέλος του κονσέρτου του έπρεπε να μείνω στην αίθουσα για να την καθαρίσω. Εκτός απο Dj καθάριζα τα σαββατόβραδα γιατί είχε καλά λεφτά σαν φοιτητής που ήμουν.
Κάποια στιγμή θυμάμαι με ρώτησε
-Εσύ δεν φεύγεις ;
– Μπα με με την ενέργεια που μας μετάδωσες αποκλείεται να κοιμηθώ σήμερα το βράδυ , του είπα. ¨Αλλωστε μένω εδώ απο πάνω.
-Χαμογέλασε
-Μιλήσαμε αρκετή ώρα. Καταπληκτικός άνθρωπος.
Θυμάμαι την επόμενη μέρα που είχαμε συζήτηση για μια γραπτή εργασία/ ραπόρτο δεν πήγα μαζί με κάποιους συμφοιτητές στη σχολή Πήγαμε για περπάτημα και συζήτηση απέναντι στη Κοπεγχάγη Μου φάινεται μάλιστα, πως είδαμε με την άκρη του ματιού μας και δυο καθηγητές να βγαίνουν από μια bodega , μέσα από το λεωφορείο που πηγαίναμε.
Που πηγαίναμε όμως είπαμε;
Σημ: ο Andy Summers, που μου άρεσε πάντα για τις αναζητήσεις, πριν “καταταγεί” στην μπάντα της αστυνομίας ‘The Police’ με τους Sting/ Copeland ήταν συνοδοιπόρος του Kevin Coyne.
at least the list
Α’ “ωδική” ώρα
1 Playground – Rauelsson
2 La valse d’Amélie – Yann Tiersen
3 Kokļu Mežs – Ansis Jansons
4 El Relámpago – Luis Delgado
5 Arboleda bien plantada – Anabel Santiago
6 Tinmel – Luis Delgado
7 Jim (Homenaje a Billy Holiday) – Maria del Mar Bonet
8 Unsleeping City (Ciudad Sin Sueño) – Donovan sings sings Federico Garcia Lorcaθ
9 Kleines Unendliches Gedicht (Pequeño Poema Infinito) – Manfred Maurenbrecher sings Federico Garcia Lorca
10 Nobody Dies In Dreamland – Kevin Coyne
11 Tribe – Simphiwe Dana
12 Ke Djulo – Binta Susso
13 Sen Istersin – Sedef Sebüktekin
14 Ta douleur – Camille
Β΄Ωρα
15 Le Poisson Des Mers Du Sud – Isabelle Antena
16 La Vie En Rose – Daniela Andrade
17 Un jour de différence – Susie Arioli
18 Le vent nous portera – Sophie Hunger
19 La mer – Luca Aquino
20 Maracatu-Too – Stan Getz
21 Athens – Αθήνα – Thodoros Anastassiou
22 Mi milas allo gia agapi – Katerina Polemi
23 Sirtaki à Helsinki – René Aubry
24 For two blues eyes – Dimitri Nikolaou
25 Min Ton Rotas Ton Ourano – Maria Faradouri
26 Luna Rossa – Pietra Montecorvino
27 Los Peces – Lhasa De Sela
28 Ladino Song – Oi Va Voi
29 To Milo – Amariszi
30 My Sweet Canary – Spiros Exaras & Elio Villafranca
==========================================
Ο Γιώργος Μαρκάκης ταξιδεύει σε όλο τον πλανήτη ανάμεσα σε διαφορετικές γλώσσες, κράτη και έθνη, σε έναν ατελείωτο πολύχρωμο ωκεανό της μουσικής.
Ώρα αναχώρησης κάθε μεσάνυχτα από Δευτέρα – Παρασκευή αλλά και στις 14.00 το μεσημέρι του Σαββάτου, για να κάνουμε τον γύρo του κόσμου με όχημα τους ρυθμούς, τις μελωδίες και τις μουσικές του κόσμου.
==========================================