“Το Διαχρονικό διαδίκτυο” με την Λένια Ζαφειροπούλου | 12.07.2023

Με αφορμή το μυθιστόρημα του Leo Perutz «Ο Μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας» και σχολιάζοντας το τόσο μοναδικό αυτό πεζογράφημα που μπορεί να θεωρηθεί από αστυνομικό μέχρι αλληγορική πραγματεία περί καλλιτεχνικής δημιουργίας, ρίχνουμε μια ματιά στο μουσικό είδος του dance macabre και στα τυπικά χαρακτηριστικά που έχει αποκτήσει μέσα στην ιστορία τηςτέχνης.  Μυστηριωδώς, οι περισσότεροι χοροί του θανάτου είτε πρόκειται για τελετουργίες είτε για χορούς πνευμάτων και δαιμόνων είτε για την αλληγορία του Χάροντα που σέρνει πίσω του σ’ ένα καταναγκαστικό γλέντι την αναρίθμητη κοινότητα των νεκρών, όλοι οι συνθέτες φτιάχνοντας dances macabres,  μοιάζουν να συμφωνούν στον ρυθμό της ιταλικής ταραντέλας. Ενός ξέφρενου, αέναου χορού που είχε και ο ίδιος από μιας αρχής μαύρο και τελετουργικό χαρακτήρα. Αυτόν τον παράξενο και υπερβατικό αντι-διονυσιασμό  του dance macabre εξερευνούμε διαβάζοντας συγχρόνως αποσπάσματα από τον Perutz στη μετάφραση της Ρόζας Ιωαννίδου που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κίχλη.