Πρωινά, Τρίτο, 8:00 και δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν “η Άνοιξη μοιάζει μ’ ένα ίσως χέρι” (όπως θα ‘λεγε ο e.e.cummings), αν την Άνοιξη “πετάει μπουμπούκια η μοναξιά” (όπως θα ήθελε η Γώγου) ή αν είναι “θρύψαλο μενεξεδί” (όπως θα προτιμούσε ο Ελύτης). Ξέρω μόνο ότι η Άνοιξη ξεκινάει απόψε στις 23:24 ώρα Ελλάδας “και τραγουδάει μ᾿ ένα παλμὸ που είναι του κόσμου όλου”, ακριβώς όπως γράφει ο Σαραντάρης. Ο χειμώνας που απόψε τελειώνει δεν ήταν βαρύς από άποψη καιρού μα ήταν δύσκολος. Από τώρα, τα πρωινά θα ξεκινάμε πια από το σπίτι με φως κι όχι μέσα στα σκοτάδια της νύχτας. Οι ελάχιστοι τόποι μας θα περιμένουν με τις ευωδιές τους και τις θάλασσες τις ανοιχτές. Την ίδια ώρα όσα αφήσαμε πίσω, όσα λείπουν από κοντά μας θα κάνουν την απουσία τους έντονα αισθητή κι οι καινούργιοι -προς ανακάλυψιν- κόσμοι θα μένουν για λίγο μετέωροι. Αυτή εδώ η Άνοιξη “θα κριθεί από τη χαρά της” όπως “από το χρώμα του το κάθε λουλούδι”, ο Σαχτούρης το έλεγε υπέροχα.
Σήμερα ακούμε έργα και τραγούδια που σχετίζονται με την Άνοιξη: Beethoven, Delius, Vivaldi, Piazzolla, Sibelius, Smetana, Vaughan-Williams αλλά και Beatles, Blossom Dearie, Tony Bennett, Norah Jones, Sarah Vaughan.
Πιστοί στον κόσμο των νέων κυκλοφοριών μας, την Τρίτη ακούμε έργα Telemann, Mozart, Rachmaninov και Dvorak. Την Πέμπτη έχουμε έργα Beethoven, Schumann, τον αμερικανό πιανίστα Brad Mehldau και τον επίσης αμερικανό συνθέτη Ulysses Kay.
Η Τετάρτη και η Παρασκευή φέρνουν κλασική, ρομαντική, μοντέρνα και μουσική του Μπαρόκ σε συνδυασμό με ήχους από όλον τον κόσμο, τραγουδοποιούς από κάθε γωνιά της Γης, μουσικές από τον κινηματογράφο, λίγη jazz, μινιμαλιστικές και μεταμινιμαλιστικές προσεγγίσεις και οτιδήποτε όμορφο μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Τετάρτη φέρνει -όπως πάντα- ένα επεισόδιο της Λιλιπούπολης, από εκείνα που έχουμε ακούσει λιγότερο.
Παραγωγή-παρουσίαση : Γιώργος Φλωράκης
