Joseph Roth | Τα Χρόνια των Ξενοδοχείων
Τις δεκαετίες 1920 και 1930 ο Γιόζεφ Ροτ ταξίδεψε σε μια Ευρώπη σε κρίση, περιπλανώμενος από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο, γράφοντας για τα μέρη από τα οποία περνούσε.
“Είμαι ένα πολίτης των ξενοδοχείων. Ένας πατριώτης των ξενοδοχείων. Το ξενοδοχείο, που αγαπώ σαν πατρίδα μου, βρίσκεται σε ένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά λιμάνια, και τα βαριά χρυσά γράμματα – αντίκες, με τα οποία είναι γραμμένο το μπανάλ όνομά του (λάμποντας πάνω από τις στέγες των σπιτιών, που ανηφορίζουν μαλακά ) είναι στα μάτια μου μεταλλικές σημαίες, υψωμένα μικρά λάβαρα που χαιρετούν αστράφτοντας αντί ν’ ανεμίζουν”.
“Οι ξακουστοί βαρκάρηδες του Βόλγα εξακολουθούν να τραγουδούν το διάσημο τραγούδι τους. Στα ρωσικά καμπαρέ της Δύσης, ανάβουν τα κόκκινα φώτα και τα βιολιά χαμηλώνουν τις νότες τους, όταν βγαίνουν στο πάλκο οι “μπουρλάκοι”, οι μουζίκοι που έσερναν τα πλεούμενα κόντρα στο ρεύμα του ποταμού… Είναι ίσως οι πιο χειροδύναμοι άντρες του καιρού μας… Μοιάζουν με αγάλματα από μπρούντζο, καλυμμένα με ανθρώπινο δέρμα κι εφοδιασμένα με φαρδιά πέτσινα λουριά, για να τραβούν το φορτίο τους… Σπάνια ακούς ολόκληρο τραγούδι, πάντα στροφές κομμένες, λίγους στίχους. Η μουσική είναι μηχανικό υποστήριγμα, κάτι σαν μοχλός. Υπάρχουν τραγούδια που τα τραγουδούν όταν τραβούν όλοι μαζί τα σκοινιά, όταν σηκώνουν ή κατεβάζουν το βάρος. Τα λόγια είναι παλιά, πρωτόγονα. Μιλούν για το ασήκωτο βάρος της ζωής και για την αλαφράδα του θανάτου, για τα χίλια κοντάρια, για τις γυναίκες και τον έρωτα. Μόλις το πάρουνε το βάρος απάνω τους, το τραγούδι σταματάει.”
Ακούμε:
- Wolfgang Amadeus Mozart / Keith Jarrett & Stuttgarter Kammerorchester
- Robert Schumann / Yuuko Shiokawa & Andras Schiff
- Karen Biehl
- Oren Ambarchi
- Cluster & Brian Eno
Αφήγηση, Επιμέλεια μουσικής: Αφροδίτη Κοσμά
Ηχητική επεξεργασία: Κατερίνα Λιοντή
*Το σήμα της εκπομπής είναι μουσική του Μάριου Στρόφαλη
Joseph Roth _ Τα Χρόνια των Ξενοδοχείων
Μετάφραση: Έφη Φρυδά
Εκδόσεις Άγρα
Αθήνα, 2019
