Το πειραματικό άλμπουμ «Classical Mechanics» του Μιχάλη Μοσχούτη ( μέρος πρώτο)
Το πειραματικό άλμπουμ «Classical Mechanics» του πολυσχιδούς συνθέτη Μιχάλη Μοσχούτη θα παρουσιάσει και θα αναλύσει ο κριτικός μουσικής Θάνος Μαντζάνας σε δύο συνεχόμενες εκπομπές.
Ο Μιχάλης Μοσχούτης είναι σολίστ της κλασικής κιθάρας, βιρτουόζος εκτελεστής της ηλεκτρικής μουσικής, συνθέτης, διδάσκει μουσική στην δημόσια εκπαίδευση και επίσης επιμελητής μουσικών εκδηλώσεων σε συνεργασία κυρίως με την Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Ως δημιουργός κινείται στον χώρο της αυτοσχεδιαστικής και πειραματικής μουσικής, η οποία πολύ συχνά εισέρχεται στον χώρο της avant garde.
Το άλμπουμ «Classical Mechanics» κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2020. Ο δημιουργός λέει ότι οι κυριότερες επιρροές του στη δημιουργία αυτή, ήταν το έργο του εικαστικού Roman Signer και των μουσικών Pierre Berthet και Tetsuya Umeda. Τον πρώτο από τους δύο τελευταίους τον είχε προσκαλέσει να εμφανιστεί σε δύο από τις εκδηλώσεις που επιμελήθηκε, η δεύτερη μάλιστα από αυτές ήταν μια σύμπραξη επί σκηνής, ενώ τον δεύτερο τον παρακολούθησε στην εμφάνιση του στην Αθήνα. Αμφότεροι δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στις κινήσεις τους κατά την διάρκεια των εμφανίσεων τους εκτός από αυτές με τις οποίες παίζουν ή δημιουργούν την μουσική τους. Ετσι οι κινήσεις αυτές μετατρέπονται σε δημιουργικές χειρονομίες και οι ήχοι που παράγουν γίνονται μέρος του συνολικού ηχητικού οικοδομήματος. Από την αφετηρία, της κίνησης που μετατρέπεται σε χειρονομία, εκκίνησε ο Μιχάλης Μοσχούτης για την δημιουργία του «Classical Mechanics».
Εκτός από τις ανθρώπινες κινήσεις το δεύτερο πολύ σημαντικό στοιχείο του «Classical Mechanics» είναι οι ήχοι που δεν σχετίζονται με την δημιουργία του μουσικού έργου, φυσικοί ή τεχνητοί, ακόμα και θόρυβοι, από το περιβάλλον, ήχοι που παράγονται κατά το κούρδισμα – αλλά και το ξεκούρδισμα – μουσικών οργάνων και άλλοι. Οι ήχοι αυτοί χάνουν τον χαρακτήρα του τυχαίου και επανανοηματοδοτούνται καθώς εντάσσονται στο έργο ως ισοδύναμοι με τα άλλα μέρη του.
Στο «Classical Mechanics» συμμετέχουν και κάποιοι ακόμα μουσικοί, παίζοντας ή παράγοντας με άλλο τρόπο, ήχο από τα όργανα τους. Οι αναπνοές της Θάλειας Ιψαννίδου, το κανονάκι της Σοφίας Λαμπροπούλου, το σοπράνο σαξόφωνο του Ιλάν Μανουάχ αλλά και το θρανόφωνο του Ισλανδού Ingi Garðar Erlendsson από μια σόλο εμφάνιση του στη χώρα του, ενσωματώνονται στο ακρόαμα και καθίστανται δομικά μέρη του.
Στο «Classical Mechanics» ο Μιχάλης Μοσχούτης δημιούργησε μιαν υποβλητική και συχνά άκρως σαγηνευτική μετά -ambient μουσική, θέτοντας στο επίκεντρο τόσο τον ήχο, όσο και την συνθετική/δημιουργική διαδικασία της οποίας ο ήχος είναι προϊόν, καθιστώντας τον δέκτη του έργου τόσο σημαντικό όσο και τον δημιουργό/πομπό του.
Κείμενα-Παραγωγή- Παρουσίαση: Θάνος Μαντζάνας
