Ο Στράτος Διονυσίου με τον Αντώνη Ρεπάνη…
Πέμπτη 11/07/24, 9 με 10 το βράδυ, στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα και στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
«Εμένα ο Παλιατζής είναι η στάμπα μου» έλεγε ο Στράτος Διονυσίου, ακόμα και ύστερα από τις μεγάλες επιτυχίες της δεκαετίας του ’80. Δικαιολογώντας : «Μ ακουμπάνε τα πράγματα εκείνα που αγγίζουν το παρελθόν μου, δεν τα αποχωρίζομαι εύκολα». Είναι Οκτώβρης του 1971, όταν κυκλοφορεί το δισκάκι με τα δυό τραγούδια του Αντώνη Ρεπάνη και του Δημήτρη Γκούτη που έμελλε να γράψουν ξεχωριστά και τα δύο στη διαδρομή του Στράτου Διονυσίου : «Ο παλιατζής» και «Αγάπη μου επικίνδυνη». Είναι μια συνεργασία που άνθισε κατ’ εξοχήν με μικρά δισκάκια, στα χρόνια του ’70… Αριθμεί κάτι λιγότερο από 30 τραγούδια – αλλά βέβαια οι πολύ μεγάλες επιτυχίες, τα πιο γνωστά τραγούδια μέσα από τα χρόνια είναι συγκεκριμένα και σε συγκεκριμένη εποχή : «Ένας αητός γκρεμίστηκε», «Τα αγκάθια της καρδιάς μου», «Χτες το βράδυ στην ταβέρνα», «Καρδιά μου αλήτισσα»…
Με διαφορά στην ηλικία μόλις δυο χρόνια ο Αντώνης Ρεπάνης και ο Στράτος Διονυσίου. Τον Αύγουστο του 1933 έχει γεννηθεί ο Ρεπάνης, τον Νοέμβρη του 1935 ο Στράτος Διονυσίου. Θα ηχογραφήσουν και οι δυο για πρώτη φορά, περίπου την ίδια εποχή. Και θα γνωριστούν μέσα στο περιβάλλον της «Κολούμπια» και των λαϊκών κέντρων της εποχής. Κιθαρίστας και τραγουδιστής ακόμα τότε ο Ρεπάνης. Δίπλα στον Τσιτσάνη, δίπλα στο Χιώτη, δίπλα στην Πόλυ Πάνου… Ο Διονυσίου, παρ’ ότι εξ αρχής έχει μεγάλη δισκογραφία, οι επιτυχίες είναι λίγες. Κι έτσι κι αυτός επιβιώνει συμπληρώνοντας τα πάλκα των κορυφαίων λαϊκών της εποχής. Θα βρεθούν λοιπόν, στο «Φαληρικό», στην «Τριάνα» … Και πολύ περισσότερο θα βρεθούν στην δισκογραφία της εποχής. Και σε καινούργια τραγούδια αλλά και σε πολλά από τα ποτ πουρί με τις νέες εκτελέσεις παλιών τραγουδιών που ηχογραφούνται τότε. Υπάρχει μάλιστα ένα συγκεκριμένο τέτοιο δισκάκι που ο Στράτος Διονυσίου και ο Αντώνης Ρεπάνης συναντιούνται φωνητικά περισσότερο απ’ ότι οπουδήποτε αλλού. Είναι ένα από τα εξτέντετ πλέι του Γιάννη Παπαϊωάννου. Δίπλα στην Καίτη Γκρέυ, τη Γιώτα Λύδια, την Πόλυ Πάνου και με τον Χρηστάκη σε πολλές δεύτερες φωνές, ο Στράτος Διονυσίου και ο Αντώνης Ρεπάνης μοιράζονται πέντε από τα δέκα τραγούδια που ξαναπαίζει ο Παπαιωάννου στη συγκεκριμένη έκδοση. Καλοκαίρι του 1961.
Το 1964 ο Ρεπάνης θα αρχίσει να ηχογραφεί δικά του τραγούδια. Το 1968 ο Διονυσίου – αφού έχει ήδη τις πρώτες του επιτυχίες με τον Άκη Πάνου – θα του ζητήσει κάποια από αυτά. Το 1972, η «Διπρόσωπη» θα φέρει και την καθιέρωση του Ρεπάνη ως τραγουδιστή. Η κοινή τους πορεία, θα ολοκληρωθεί στους πρώτους μεγάλους προσωπικούς δίσκους που κάνει ο Διονυσίου, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70 – μόνο ένα τραγούδι θα κάνουν τα επόμενα χρόνια. Στην εκπομπή ακούμε τα πιο γνωστά τραγούδια της συνεργασίας – και όσα άλλα – και τα τοποθετούμε στην εποχή τους και στα κατοπινά χρόνια.
Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
