Νεσιέ Γιασίν, «Απαγορευμένοι κήποι», εκδόσεις βακχικόν.
Η ποίηση της Νεσιέ Γιασίν είναι ένα δώρο εικόνων, συναισθημάτων και ταυτόχρονα μια πολιτική πράξη. Λειτουργεί από τα μέσα προς τα έξω· ξεκινώντας δηλαδή με την αποτύπωση του εσωτερικού της εγώ, κατορθώνει να εκφράσει μια ολόκληρη γενιά Τουρκοκυπρίων που αγωνίζονται για μια πατρίδα που θέλουν να τους ανήκει. Η Νεσιέ δεν αισθηματολογεί, όμως η ποίησή της είναι αισθηματική, δεν συνθηματολογεί, όμως οι στίχοι της γίνονται συνθήματα. Μονάχα αγαπάει. Τον άνθρωπο, τη φύση, τον γιο της, τη γυναικεία της υπόσταση, την πατρίδα της. Μέσα από την αγάπη, υφαίνει ένα οικουμενικό σύμπαν που ο χώρος και ο χρόνος από σχετικοί όροι γίνονται απόλυτοι -η Κύπρος, τότε και τώρα. Η Νεσιέ Γιασίν διεκδικεί μια θέση στο πάνθεον των σύγχρονων μεγάλων ποιητριών που με απλά υλικά ξαναφτιάχνουν τον κόσμο. O Κώστας Καναβούρης μας την συστήνει με το δικό του ποιητικό τρόπο, διαβάζοντας κάποια από τα ποιήματα της συλλογής. Την ανάγνωση πλαισιώνουν μουσικές εξαίσιες.
Παραγωγή-Παρουσίαση: Κώστας Καναβούρης
