ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΓΛΟ ΜΑΕΣΤΡΟ THOMAS BEECHAM (1879-1961) (ΟΓΔΟΟ ΜΕΡΟΣ)
Hector Berlioz: Φανταστική συμφωνία, έργο 14α, με υπότιτλο Επεισόδιο από τη ζωή ενός καλλιτέχνη.
Αποτελείται από πέντε μέρη:
Ονειροπολήσεις –Πάθη.
Ένας χορός.
Σκηνή στους αγρούς.
Πορεία προς το μαρτύριο.
Όνειρο του Σαββάτου των μαγισσών.
Την Εθνική Ορχήστρα της Γαλλικής Ραδιοφωνίας διευθύνει ο Thomas Beecham, από δισκογραφική εργασία στο Παρίσι, το 1959.
“…Η Φανταστική συμφωνία φέρει τον υπότιτλο Επεισόδιο από τη ζωή ενός καλλιτέχνη. Ο καλλιτέχνης είναι ο ίδιος ο Berlioz. Το προγραμματικό επεξηγηματικό κείμενο που έγραψε, εικονογραφεί – εν μέρει – πραγματικά γεγονότα της ζωής του.
Η πρώτη εκδοχή ολοκληρώθηκε το 1830. Η πρεμιέρα δόθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους στο Ωδείο του Παρισιού, με τον François-Antoine Habaneck στο podium. Μεταξύ των ακροατών παρευρισκόταν και ο Franz Liszt, o οποίος εντυπωσιάστηκε από τη συμφωνία και συνδέθηκε φιλικά με τον Γάλλο συνθέτη.
Βασική πηγή έμπνευσης του Berlioz υπήρξε ο έρωτάς του για την Ιρλανδή ηθοποιό Harriet Smithson. Μαγεμένος από την ομορφιά και τα υποκριτικά χαρίσματά της, την ερωτεύτηκε, προτού καν τη γνωρίσει προσωπικά, όταν την είδε για πρώτη φορά σε μια παράσταση του Hamletτου Shakespeare, από έναν αγγλικό θίασο. Στην παράσταση αυτή, που δόθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1827 στο Θέατρο Odéon του Παρισιού, η Smithson ερμήνευσε τον ρόλο της Οφηλίας. Κατόπιν ο Berlioz της έστειλε ερωτικές επιστολές, οι οποίες παρέμειναν αναπάντητες.
Την περίοδο 1831-45 ο συνθέτης αναθεώρησε επανειλημμένα τη μουσική, την ενορχήστρωση, καθώς και το προγραμματικό υπόβαθρο της Φανταστικής συμφωνίας.
Στις 9 Δεκεμβρίου 1832 παρουσιάστηκε στο Παρίσι η πρώτη αναθεωρημένη εκδοχή, μαζί με το έργο Lélio, ή η επιστροφή στη ζωή, έργο 14β, το οποίο αποτελεί συνέχεια της Φανταστικής συμφωνίας. Το έργο αυτό παρουσιάζεται σπάνια σήμερα, σε αντίθεση με τη συμφωνία, που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής. Είναι γραμμένο για αφηγητή, σολίστες τραγουδιστές, χορωδία, πιάνο και ορχήστρα. Στη συναυλία αυτή διηύθυνε και πάλι ο Habaneck, με τον ίδιο τον Berlioz να είναι ένας από τους τυμπανιστές. Η Smithson ήταν παρούσα και άκουσε το έργο για πρώτη φορά. Τελικά γνώρισε προσωπικά τον συνθέτη και τον παντρεύτηκε στη Bρετανική Πρεσβεία του Παρισιού, στις 3 Οκτωβρίου 1833. Ο γάμος υπήρξε αποτυχημένος και κατέληξε σε διαζύγιο…”
Ερευνα-Παραγωγή-Παρουσίαση: ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΟΥΣΤΑΣ