ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΓΛΟ ΜΑΕΣΤΡΟ THOMAS BEECHAM (1879-1961) (ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ)
Felix Mendelssohn: oρχηστρική εισαγωγή της σκηνικής μουσικής, έργο 61, για την κωμωδία Όνειρο θερινής νυκτός,του William Shakespeare. Τη Βασιλική Φιλαρμονική του Λονδίνου διευθύνει ο Thomas Beecham, από δισκογραφική εργασία του 1958.
Johannes Brahms: συμφωνία αρ. 2, έργο 73. Τη Bασιλική Φιλαρμονική του Λονδίνου διευθύνει ο Thomas Beecham, από δισκογραφική εργασία της περιόδου 1958-59.
Ο μαέστρος και ιμπρεσάριος Thomas Beecham υπήρξε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της βρετανικής μουσικής ζωής στην εποχή του. Γεννήθηκε σε πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, στην πόλη St Helens του Lancashire, το 1879.
Στα νεανικά του χρόνια είχε την πρόθεση να γίνει πιανίστας, αλλά ένα ατύχημα στον καρπό το 1904, τον ανάγκασε να εγκαταλείψει αυτά τα σχέδια. Παράλληλα είχε τη φιλοδοξία να γίνει συνθέτης. Πήρε μαθήματα σύνθεσης, από τον Frederic Austin στο Liverpool, τον Charles Wood στο Λονδίνο, καθώς και τον Moritz Moszkowski στο Παρίσι. Όταν όμως έμεινε ανικανοποίητος από τις συνθέσεις του, αφοσιώθηκε στη διεύθυνση ορχήστρας.
Ως μαέστρος ήταν αυτοδίδακτος. Πραγματοποίησε επαγγελματικό ντεμπούτο στο Λονδίνο, το 1902. Τέσσερα έτη μετά προσκλήθηκε από τη Νέα Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου για σειρά συναυλιών. Ήταν ένα νεοσύστατο σύνολο, αποτελούμενο αρχικά από 46 μουσικούς. Ήδη από τότε και σε όλη τη διάρκεια της λαμπρής σταδιοδρομίας του, ο Beecham επέλεγε συνθέτες και έργα σύμφωνα με το προσωπικό του γούστο, αδιαφορώντας για τις προτιμήσεις των ακροατών. Συμπεριελάμβανε συχνά σε προγράμματα συναυλιών ελάχιστα γνωστούς και ξεχασμένους συνθέτες, όπως ο Étienne-Nicolas Méhul, o Nicolas Dalayrac και ο Ferdinando Paer. Aπό τις αρχές του 20ού αιώνα υπήρξε προσωπικός φίλος και λάτρης της μουσικής του Άγγλου συνθέτη Frederick Delius.
Aπό το 1899 και επί μια δεκαετία, δεν είχε πρόσβαση στην οικογενειακή περιουσία, λόγω αποξένωσης με τον πατέρα του. Το 1909 όμως – μετά τη συμφιλίωση πατέρα και γιου – ο Beecham ήταν πλέον σε θέση να χρηματοδοτεί παραγωγές όπερας ως ιμπρεσάριος, στο Covent Garden, καθώς και το Θέατρο της Αυτού Μεγαλειότητος. Το ίδιο έτος ίδρυσε τη Beecham Symphony Orchestra, η οποία έπαιξε για τα Ρωσικά Μπαλέτα του Sergei Diaghilev, στο Λονδίνο και το Βερολίνο, με θριαμβική επιτυχία. Εντυπωσίασε ιδιαίτερα όταν διηύθυνε εκτάκτως τον Petrushka του Igor Stravinsky, αντικαθιστώντας τον Pierre Monteux.
To 1910 πραγματοποίησε τις πρώτες εμπορικές ηχογραφήσεις του, ενώ πέντε έτη μετά, ίδρυσε τη Beecham Opera Company. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου υποστήριξε οικονομικά την Ορχήστρα Hallé του Manchester, τη Συμφωνική του Λονδίνου και τη Βασιλική Φιλαρμονική του Liverpool. Το 1932, σε συνεργασία με τον μαέστρο Malcolm Sargent, ίδρυσε τη Φιλαρμονική του Λονδίνου, η οποία αποτελείτο αρχικά από 106 μουσικούς.
Το 1940, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πήγε στην Αυστραλία και κατόπιν στη Βόρειο Αμερική. Το επόμενο έτος ανέλαβε το podium της Συμφωνικής του Seattle, ενώ από το 1942 συνεργάστηκε με τη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης. Ως έκτακτος μαέστρος συνεργάστηκε με 18 αμερικανικές ορχήστρες. Το 1944 επέστρεψε στην Αγγλία. Δύο έτη μετά ίδρυσε μια από τις καλύτερες συμφωνικές ορχήστρες του κόσμου εκείνη την εποχή, την οποία διηύθυνε ως το τέλος της ζωής του: τη Βασιλική Φιλαρμονική του Λονδίνου. Στις 7 Μαΐου 1960 έδωσε την τελευταία συναυλία του με αυτή την ορχήστρα. Απεβίωσε στο Λονδίνο, από θρόμβωση των στεφανιαίων αρτηριών, στις 8 Μαρτίου 1961, σε ηλικία 82 ετών.
Eξέχουσα θέση στο ρεπερτόριο του Beecham είχαν διάφορες όπερες και ορατόρια του Georg Friedrich Händel, τον οποίο θεωρούσε ως “τον μεγάλο διεθνή δάσκαλο όλων των εποχών”. Yπήρξε ο πρώτος στον 20ό αιώνα που παρουσίασε και ηχογράφησε το ορατόριο Σολομώντας, του μεγάλου συνθέτη της εποχής Μπαρόκ. Αντίθετα, απέφευγε τη μουσική του Johann Sebastian Bach. Λάτρευε τη μουσική του Wolfgang Amadeus Mozart, θεωρώντας τα κοντσέρτα του για πιάνο και ορχήστρα ως τις “ωραιότερες συνθέσεις του είδους”. Tην περίοδο 1937-38 ηχογράφησε σε studio την όπερα Ο μαγικός αυλός, με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου και επιφανείς τραγουδιστές της εποχής. Είναι μια από τις σημαντικότερες ερμηνείες αυτής της όπερας στη δισκογραφία.
O Beecham διηύθυνε συχνά έργα του Ludwig van Beethoven. Ηχογράφησε σε studio, τη δεύτερη, την τρίτη, την τέταρτη, την έκτη, την έβδομη και την όγδοη συμφωνία. Διασώζονται επίσης ζωντανές ηχογραφήσεις της ένατης συμφωνίας και της Missa Solemnis. Διακρίθηκε επίσης σε έργα πολλών Γάλλων συνθετών του 19ου αιώνα, καθώς και στη μουσική των Joseph Haydn, Franz Schubert, Richard Strauss και Jean Sibelius.
Σε μια συνέντευξή του, που διασώζεται σε κινηματογραφικό φιλμ, ο μαέστρος περιγράφει τον τρόπο εργασίας του στις δοκιμές. “…σε μια συμφωνία του Mozart ή ένα συμφωνικό ποίημα του Richard Strauss, διευθύνω στην πρώτη δοκιμή όλο το ευλογημένο έργο, από την αρχή ως το τέλος, δίχως καμία διακοπή. Φυσικά, η ορχήστρα υποπίπτει σε λίγα λάθη. Τα επισημαίνω, δίνω έμφαση σε αυτά και τα επαναλαμβάνω. Στη δεύτερη δοκιμή, η ορχήστρα είναι αλάνθαστη. Για αυτόν τον λόγο δύο δοκιμές αρκούν για μένα, όταν οι άλλοι μαέστροι χρειάζονται έξι…”
Ερευνα-Παραγωγή-Παρουσίαση: ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΟΥΣΤΑΣ