«Ζάουμε Καμπρέ : Confiteor»
Βαρκελώνη, δεκαετία του ’50. Ο νεαρός Αντριά μεγαλώνει ανάμεσα σ’ έναν πατέρα που θέλει να του δώσει μόρφωση αναγεννησιακού ανθρώπου, να τον κάνει γνώστη πολλών γλωσσών, και μια μητέρα που τον προορίζει για την καριέρα του δεξιοτέχνη βιολονίστα.
Πενήντα χρόνια μετά, λίγο πριν χάσει τη μνήμη του, προσπαθεί να ανασυνθέσει την οικογενειακή ιστορία, ενώ γύρω από ένα εκπληκτικό βιολί του 18ου αιώνα διαπλέκονται τραγικά επεισόδια της ευρωπαϊκής ιστορίας.
«Κάθε βιολί είναι μια διαφορετική ιστορία. Σε κάθε βιολί πρέπει να προσθέσεις, πέρα από τον κατασκευαστή του, και όλους τους βιολιστές που το έπαιξαν. Αυτό το βιολί δεν είναι δικό σου». …
Ο πατέρας μου το είπε μια μέρα κρατώντας το Στοριόνι. Μου το έδωσε κάπως λυπημένος και μου είπε, χωρίς να ξέρει ακριβώς τι έλεγε, πρόσεχε, γιατί είναι ένα αντικείμενο μοναδικό στον κόσμο. Όταν το έπιασα, μου φάνηκε ότι ήταν ζωντανό. Νόμισα ότι ένιωσα έναν απαλό, οικείο χτύπο. Ο πατέρας μου, με μάτια που έλαμπαν, μου έλεγε σκέψου ότι αυτό το βιολί έζησε ιστορίες που εμείς δεν τις ξέρουμε, ακούστηκε σε αίθουσες και σπίτια όπου ποτέ δεν θα βρεθούμε, και βίωσε όλες τις χαρές και τις λύπες των βιολιστών που το χρησιμοποίησαν. Τι κουβέντες άκουσε, πόση μουσική έζησε…Είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσε να μας διηγηθεί πολλές τρυφερές ιστορίες, είπε στο τέλος με μια φοβερή δόση κυνισμού, που τότε δεν μπόρεσα να τη διακρίνω.
Ορκίζομαι ότι το Στοριόνι, ακούγοντας εκείνα τα λόγια, έβγαλε έναν χτύπο πιο δυνατό απ’ τους άλλους. Δεν μπόρεσα να καταλάβω αν ήταν από χαρά ή από λύπη.»
Εθιζόμαστε στη μουσική που «ακούγεται» στις σελίδες του Confiteor !
Επιμέλεια, αφήγηση: Afroditi Kosma
Ηχητική επεξεργασία: Κατερίνα Λαπαδάκη
Ζάουμε Καμπρέ : Confiteor
Μετάφραση από τα καταλανικά: Ευρυβιάδης Σοφός (Evriviádis Sofos)
Επιμέλεια: Χαρά Σκιαδέλλη
Εκδόσεις Πόλις – Αθήνα, 2016