“Ζαν Κλωντ Ιζζό:
Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας”
“Όπως με την περίπτωση του Λαχαούρι Μπεν Μοχάμεντ, ένα νέο παιδί δεκαεπτά ετών, που τον καθάρισαν κατά τη διάρκεια ενός απλού ελέγχου ταυτοτήτων. Οι αντιρατσιστικές οργανώσεις είχαν βάλει τις φωνές, τα αριστερά κόμματα είχαν κινητοποιήσει τους οπαδούς τους. Τα συνήθη. Άραβας ήταν όμως το θύμα, δε θα ξεδίπλωναν οι μάζες τους χάρτες δικαιωμάτων του ανθρώπου. Όταν όμως τον Φεβρουάριο του 1968 κάποιοι πυροβόλησαν και σκότωσαν τον Σαρλ Ντοβερό, γυιο ενός ταξιτζή, ξεσηκώθηκε όλη η πόλη. Γαμώτο, Γάλλος ήταν. Απαράδεκτο το φονικό, αδικαιολόγητη η αστυνομία. Έπρεπε να παρθούν μέτρα. Τα μέτρα, ήμουν εγώ. Ανέλαβα τα καθήκοντά μου με το κρανίο πλήρες ψευδαισθήσεων. Αυτό που ήθελα ήταν να εξηγήσω πράγματα και καταστάσεις, να πείσω. Να δώσω απαντήσεις στον κόσμο, τις καλές και σωστές ει δυνατόν. Να βοηθήσω.
“Από εκείνη την ημέρα άρχισα να “γλιστράω”, όπως το ‘πε ένας συνάδελφος. Να είμαι όλο και λιγότερο μπάτσος. Και όλο και περισσότερο ελεύθερος προστάτης ανηλίκων, στους δρόμους, κοινωνικός λειτουργός. Ή κάτι τέτοιο…
Με τις συνεχείς μεταρρυθμίσεις έγινε και πιο έντονη η απομόνωσή μου. Κι ένα πρωινό, βρέθηκα χωρίς καμιά δικαιοδοσία. ..Όλα πέρασαν στη μονάδα δίωξης εγκλήματος, στη μονάδα δίωξης ναρκωτικών, στη νομάδα δίωξης πορνείας, στη μονάδα δίωξης της λαθρομετανάστευσης. Χωρίς να λογαριάσουμε τη μονάδα δίωξης του μεγάλου εγκλήματος που διοικούσε με τόσο μπρίο ο Ως. Με μετέβαλαν έτσι σε μπάτσο περιχώρων που του αφαιρούσαν όλες τις υποθέσεις…
Είχα όμως επίγνωση ότι ίσχυε η γνώμη των συναδέλφων, “γλιστρούσα”. Γινόμουν επικίνδυνος μπάτσος. Δηλαδή κάποιος που δεν μπορούσε να πυροβολήσει στην πλάτη έναν νεαρό αλήτη για να σώσει ένα φιλαράκο του.
Ήταν αργά, το λαμπάκι του αυτόματου τηλεφωνητή αναβόσβηνε. Ας περίμεναν, όλα. Είχα κάνει ένα ντους, γέμισα ένα ποτήρι με Langavulin. Διάλεξα ένα δίσκο του Thelonious Monk και ξάπλωσα με το βιβλίο του Κόνραντ, En Marge des Marees. Τα μάτια μου έκλεισαν. Ο Μόνκ συνέχισε σόλο….
Ακούμε τους:
*Azukita y su Orchesta Melao
*Marino Martini
*Renato Caresone
*Enrico Caruso
* Ray Charles
* Miles Davis
*Thelonius Monk
Επιμέλεια, αφήγηση: Αφροδίτη Κοσμά
Ηχοληψία, ηχητική επεξεργασία: Κατερίνα Λαπαδάκη
*
Ζαν- Κλωντ Ιζζό
“Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας”
Μτφ: Ριχάρδος Σωμερίτης (Ριχάρδος Σωμερίτης)
Εκδόσεις Πόλις, Αθήνα, 1999