Ondjaki : Οι Διάφανοι (1η εκπομπή)
Μια συγγραφική έκπληξη από την Αγκόλα !
“ήταν μια πολυκατοικία, ίσως ένας κόσμος,
για να υπάρχει ένας κόσμος αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι και συγκινήσεις, οι συγκινήσεις βρέχοντας εσωτερικά τα σώματα των ανθρώπων, εκβάλλουν σε όνειρα, ίσως οι άνθρωποι να μην είναι τίποτ’ άλλο από περιφερόμενα όνειρα συγκινήσεων διηθημένων μέσα στο αίμα που κυκλοφορεί κάτω από το δέρμα των τόσο ανθρώπινων σωμάτων μας. τον κόσμο αυτό μπορούμε να τον ονομάσουμε “ζωή”.
[από τις σημειώσεις του συγγραφέα]
“Ο άνθρωπος είναι καμωμένος απ’ όσα σχεδιάζει κι απ’ όσα αισθάνεται στην πορεία, αλυσίδες που τον δένουν στο έδαφος και ρεύματα αέρα που διασχίζουν το κορμί του με αντηχήσεις ποίησης.
αλήθεια και επείγον. “
[από τις σημειώσεις του συγγραφέα]
-όμως ποιος δίνει διαταγές για όλα αυτά;
-πολύ ανώτεροι άνθρωποι
-ανώτεροι… όπως ο θεός;
-όχι, αληθινά ανώτεροι! εδώ στην Αγκόλα υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν κουμάντο πιο πολύ κι απ’ το θεό.
[η φωνή του λαού]
* * *
Ο Οντζάκι, σημαίνει “πολεμιστής” στη διάλεκτο ουμπούντου, γράφει ποιητικά, συγκινητικά έως και απευλευθερωτικά για αυτούς που προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια χώρα που, παρά τον ορυκτό πλούτο της, αδυνατεί να σταθεί στα πόδια της, αδυνατεί να τους προσφέρει λόγο να ζουν.
Στην ετοιμόρροπη πολυκατοικία των ενοίκων της ένας μικρόκοσμος: ονειροπόλοι άλλων εποχών, επιτήδειοι μικροαπατεώνες, υπουργοί και μεροκαματιάρηδες, ματρόνες και νεαρά κορίτσια, ορφανά του πολέμου και ξένοι ανταποκριτές, χτίζουν το παρόν τους με αξιοπρέπεια, με απόλαυση για την ανθρώπινη επαφή, με παιχνιδιάρικη διάθεση υπό τους ήχους τρεχάμενου νερού και μουσικής.
Ανάμεσά τους ο μελαγχολικός Οντονάτο, που μέσα στην απελπιστική νοσταλγία (saudade) για την πόλη της νεότητάς του, γίνεται διάφανος και το σώμα του αβαρές.
Ακούμε:
* Waldemar Bastos
* Badi Assad
* Don Cherry & Nana Vasconcelos & Collin Walcott
* Lee Morgan
Επιμέλεια, αφήγηση: Afroditi Kosma
Ηχητική επεξεργασία: Nick Sabor
* Ondjaki
“Οι διάφανοι”
Μτφ: Μαρία Παπαδήμα (Maria Papadima)
Αθήνα, 2019