[Για τον Μότσαρτ, ο Μπαχ αποτελούσε την προσωποποίηση του σχολαστικού ιδεώδους, ενός ιδεώδους που άξιζε τον μεγαλύτερο σεβασμό, αλλά που, με μοτσαρτικούς όρους έπρεπε να φυλάσσεται για ξεχωριστές περιστάσεις, όπως για συγκινητικές φουγκέτες και ευλαβικά Kyrie.
Για τον Μέντελσον, ο Μπαχ αποτελούσε πρότυπο μουσικής αρχιτεκτονικής, μια δημιουργία της πνευματικής ολότητας μέσω της ανάπτυξης του κοσμικού στοιχείου μας. Για τους βικτωριανούς, ο Μπαχ αντιπροσώπευε την ηχηρή μεγαλοπρέπεια της εποχής κατά την οποία η πίστη εξακολουθούσε να κυριαρχεί στη λογική.
Για τους μεταβαγκνερικούς, ο Μπαχ αποτελούσε συνταγή για το αντιστικτικό ιδανικό, και η εγγύηση ότι η πολυπλοκότητα δεν αποκλείει την ακουστική μεγαλοπρέπεια. Για τους νεοκλασικιστές, ο Μπαχ συμβολίζει τη διαύγεια και την τελειότητα του μινιατουρίστα, την απόλυτη ακρίβεια στη σκέψη και στην έκφραση.
Για τον σειραϊστή, ο Μπαχ ενσαρκώνει την εκλεπτυσμένη χρήση αποσπασμάτων του μουσικού υλικού. Για τον μουσικό της τζαζ, αντιπροσωπεύει το αισιόδοξο πνεύμα και τη διαρκή ώθηση του άκαμπτου ostinato. Για τον πνευματικό άνθρωπο, ο Μπαχ ενσαρκώνει τη θεόσταλτη έμπνευση. Για τον αγνωστικιστή, την πραγματικότητα των επίγειων περιορισμών. Για όλους τα πάντα λοιπόν ! ]
[Σε έναν ιδανικό κόσμο, η τέχνη θα ήταν περιττή. Η αναρρωτική, κατασταλτική θεραπεία που προσφέρει θα εκλιπαρούσε για ασθενείς, η επαγγελματική εξειδίκευση που εμπεριέχεται στη δημιουργία της θα αποτελούσε ύβρι, οι γενικότητες που αφορούν την εφαρμογή της θα θεωρούνταν προσβλητικές. Καλλιτέχνης τότε θα ήταν το κοινό, και τέχνη η ζωή του.]
Ακούμε:
_ 6 Little Preludes, C Major, BWV 933-938
_ Sonata No.4, C minor, BWV 1017
_ Harpsichord Concerto No.1, D minor, BWV 1052
_ Italian Concerto, F minor, BWV 971
_ Aria variata alla maniera italiana, A minor, BWV 989
_ Overture in French Style, B minor, BWV 831
_ Concerto in D minor, BWV 974
_ Goldberg Variations, BWV 988
_ The Well- Tempered Clavier, Book II, F-sharp Minor, BWV 883
_ The Well-Tempered Clavier, Book II, A-Flat Major, BWV 886
Επιμέλεια, αφήγηση | Αφροδίτη Κοσμά
Glen Gould | Σκέψεις για τη μουσική
Μτφ: Στέφανος Θεοδωρίδης
Νεφέλη Εκδόσεις
Αθήνα, 2012
