Η ουτοπία σαν όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1516 στο ομώνυμο βιβλίο του Thomas More, περιγράφοντας έναν ιδανικό τόπο και τρόπο πολιτικής συμβίωσης: ένα απομονωμένο νησί με τέλειο κοινωνικό, πολιτικό και νομικό σύστημα.
Το αίτημα για την ικανοποίηση του επιθυμητού, τοποθετείται έξω απ’ το υπαρκτό. Ο ου-τόπος, ο μη-τόπος, έχοντας τα χαρακτηριστικά του «ιδανικού», είναι ο μη πραγματοποιημένος. Κύριο χαρακτηριστικό της ουτοπίας είναι η πλήρης επίλυση των προβλημάτων που γεννούν την ανάγκη της. Η «πηγή των ανθισμένων ροδάκινων» είναι ένας μύθος που γράφτηκε από τον Tao Yuanming το 421 μ.Χ., σε μια εποχή πολιτικής αστάθειας και εθνικής διχόνοιας. Αφηγείται μια τυχαία ανακάλυψη μιας αιθέριας ουτοπίας, έναν τόπο όπου οι άνθρωποι ζουν σε ιδανική αρμονία με τη φύση, αγνοώντας την εξωτερική αναταραχή.
Ο συνθέτης Piotr Kurek με έδρα τη Βαρσοβία εμπνέεται από αυτόν τον μύθο και στην πρόσφατη δισκογραφική του εργασία «Peach Blossom» στήνει μια ηχητική ουτοπία, με συνθετικές αρμονίες και επεξεργασμένα φωνητικά. Βασίζεται στη φωνητική μουσική της Αναγέννησης, το σύγχρονο θέατρο και το Auto-Tune. Με απλά συστατικά, φτιάχνει έναν ηχητικό κόσμο που μοιάζει σαν ένας χάρτης αυτού του χαμένου παραδείσου, της γης των ανθισμένων ροδάκινων.
Απόψε, ο παρΑξενος_ελκυστΗς μεταβαίνει στην ανθισμένη Κίνα και, μέσα από τα λουλούδια, τους μύθους και τους συμβολισμούς τους, αναζητά μια ουτοπία, έναν μη-τόπο: μέσα από τους ήχους των Bai-Hong, Min Xiao-Fen/Rez Abbasi, Chen Leiji, Yusef Lateef, Gamelan Pacifica, Piotr Kurek, Björk και Josephine Foster.
Εικόνα: Peach Blossom Spring, Wen Zhengming (1470–1559)
Επιμέλεια ήχου: Κατερίνα Λιοντή
Επιμέλεια-Παρουσίαση : Μαριλένα Μαραγκού
Διαδικτυακή ακρόαση: https://www.ertecho.gr/radio/trito/