Ο Γκαίτε στη “Θεωρία των χρωμάτων” (1810) αντιμετωπίζει τα χρώματα «ως ένα πολύπλευρο φαινόμενο: αφενός συνιστούν υποκειμενικές αλλά μόνο πρόσκαιρες εμφανίσεις μέσα στα ίδια μας τα μάτια, αφετέρου καθίστανται αντικειμενικά αλλά μόνο μεταβατικά οπτικά φαινόμενα και τέλος, αποκτούν σταθερή ύπαρξη ως βαφές»… «ως εκφάνσεις μίας καθολικής προοπτικής και ιδέας, της ιδέας ότι τα χρώματα συνδυάζονται για να μας δώσουν μία ολότητα και αρμονία.»
Με αυτή την ιδέα πορευόμαστε απόψε στον ηχότοπο του παρΑξενο_ελκυστΗ, σε μια σπουδή πάνω στο χρώμα, όπου ανακαλύπτουμε μεταξύ άλλων:
– Τα απαγορευμένα χρώματα: που αποτελούνται από ζεύγη αποχρώσεων των οποίων οι συχνότητες φωτός ακυρώνουν αυτόματα η μία την άλλη στο ανθρώπινο μάτι, καθιστώντας αδύνατο να τα δει κανείς ταυτόχρονα * μέσα από το πιάνο του Ryuichi Sakamoto.
– Τα μη-αναπνεύσιμα χρώματα: την χρωματική κωδικοποιημένη προειδοποίηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στις πόλεις της Κίνας, όπου η κάποτε αντανακλαστική αναπνοή γίνεται πια με επίγνωση και μερικές φορές επώδυνα * μέσα από την σύνθεση «Unbreathable Colours» για σόλο βιολί της Wang Lu.
– Τα μοτίβα σε χρωματικά πεδία: τις ηχητικές ατμόσφαιρες του Morton Feldman, που χειρίζονται τις πιο βασικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης: την αναπνοή και τον κτύπο της καρδιάς.
Πλαισιωμένα από τους ήχους των Donovan, Van Dyke Parks, Omar Peracha/Késia Decoté, Cherry Knight, Jorge Eduardo Eielson και Mats Bergström/Steve Reich.
Επιμέλεια ήχου: Δώρα Ιωακειμίδου
Εικόνα: o χρωματικός κύκλος του M.Ε. Chevreul
Διαδικτυακή ακρόαση: https://www.ertecho.gr/radio/trito/
Επιμέλεια-Παρουσίαση : Μαριλένα Μαραγκού