Παγίδες ονείρων
Ένας ινδιάνικος μύθος θέλει την Asibikaashi, μια γυναίκα αράχνη, αφού πρώτα βοήθησε τους θεούς να βάλουν τον ήλιο στην πορεία του, να κατασκευάζει έναν ιστό με σκοπό να φυλακίσει τα κακά πνεύματα που κυκλοφορούν τη νύχτα, προστατεύοντας τα παιδιά της από αυτά. Οι μανάδες της φυλής Οτζιμπούε την μιμήθηκαν κι άρχισαν να κατασκευάζουν ονειροπαγίδες. Από την τρύπα της ονειροπαγίδας μπορούν να περάσουν μόνο τα καλά όνειρα, ενώ τα κακά σκαλώνουν και μένουν παγιδευμένα, ώσπου να διαλυθούν με το πρώτο φως της αυγής˙ με τον ίδιο τρόπο που εξατμίζεται η πρωινή πάχνη πάνω στον ιστό της αράχνης, από τις πρώτες ακτίνες του ήλιου.
Η διαχείριση της διαδικασίας του ονειρέματος δεν είναι κοινή σε όλους τους πολιτισμούς. Το σύνηθες όνειρο της πτώσης στο κενό, με φροϋδικούς όρους μπορεί να υποδηλώνει μια λανθάνουσα αγχώδη διαταραχή – στη θεωρία των ονείρων των ιθαγενών της Μαλαισίας όμως, είναι το δώρο του θεού που θα σε μάθει να πετάς. Μια θεωρία που ενέπνευσε τον τρομπετίστα Jon Hassel στη δημιουργία του ομώνυμου ηχητικού κόσμου «Dream Theory in Malaya».
Ο αμερικανός πρωτοπόρος του μινιμαλισμού Terry Riley κυκλοφορεί στο φετινό «Autodreamographical Tales» ένα μουσικό ημερολόγιο ονείρων, όπου αφηγείται και τραγουδά, σε ένα απρόσκοπτο μουσικό ταξίδι στο δημιουργικό του ασυνείδητο.
Απόψε ο παρΑξενος_ελκυστΗς χρησιμοποιεί την ονειροπαγίδα των Ινδιάνων για να συλλέξει τα όνειρα της αμερικανικής πρωτοπορίας, αναδεικνύοντας την ποίηση του ασυνείδητου. Με τους ήχους των Henri Texier, Munknörr, Keiichiro Shibuya, Terry Riley/Kronos Quartet, Langston Hughes, Ryuichi Sakamoto, Jon Hassell, Terry Riley/Bang On A Can All-Stars και Gandalf.
Επιμέλεια ήχου: Κατερίνα Λιοντή
Επιμέλεια-Παρουσίαση : Μαριλένα Μαραγκού/ Marilena Maragou