Το μπλε της απόστασης
Ο κόσμος είναι μπλε, στις άκρες και τα βάθη του. Αυτό το μπλε είναι το φως που χάθηκε. Το φως, στο μπλε άκρο του φάσματος δεν διανύει ολόκληρη την απόσταση από τον ήλιο μέχρι τη γη – διασκορπίζεται ανάμεσα στα μόρια του αέρα και στο νερό. Το νερό είναι άχρωμο, αλλά τα βαθιά νερά είναι γεμάτα από αυτό το διάσπαρτο φως. Και ο ουρανός είναι μπλε, για τον ίδιο λόγο, αλλά το μπλε στον ορίζοντα, της γης που διαλύεται στον ουρανό, είναι ένα βαθύτερο, μελαγχολικό μπλε: το χρώμα στα πιο μακρινά σημεία που φτάνει το μάτι, στις διαβαθμισμένες γραμμές των απόμακρων οροσειρών: το μπλε της απόστασης.
Το χρώμα αυτής της απόστασης είναι το χρώμα ενός συναισθήματος: της μοναχικότητας και της επιθυμίας, καθώς δεν βρίσκεται στο μακρινό μέρος, αλλά στην ατμοσφαιρική απόσταση που μεσολαβεί. Είναι η απόσταση μεταξύ μας και του αντικειμένου της επιθυμίας, που γεμίζει τον ενδιάμεσο χώρο με το μπλε της λαχτάρας. Ίσως με μια μικρή αλλαγή στην οπτική μας γωνία, να μπορούσαμε να εκτιμήσουμε αυτή την αίσθηση με τους δικούς της όρους ˙ να κοιτάξουμε πέρα από την απόσταση χωρίς να θελήσουμε να την γεφυρώσουμε. Γιατί ένα μεγάλο μέρος από αυτή τη λαχτάρα θα μετατοπιστεί απλά χωρίς να κατευναστεί, όταν θα αποκτήσεις αυτό που λαχταράς – όπως τα βουνά παύουν να είναι μπλε όταν φτάσεις ανάμεσά τους και το μπλε πλέον χρωματίζει κάτι επόμενο. Κάτι πάντα θα βρίσκεται μακριά…
Αυτά μεταξύ άλλων διατυπώνει στο δοκίμιό της «The Blue of Distance», η συγγραφέας Rebecca Solnit, από το οποίο εμπνέεται η νεαρή συνθέτρια από το Μπρούκλιν Elori Saxl στο ομώνυμο δισκογραφικό της ντεμπούτο. Συνδυάζοντας ψηφιακά επεξεργασμένες ηχογραφήσεις ανέμου και νερού με αναλογικά synth και ορχήστρα δωματίου, στήνει αρχικά έναν διαλογισμό πάνω στην σχέση μας με τη φύση και τον τόπο, ο οποίος στη συνέχεια εξελίσσεται σε έναν στοχασμό πάνω στη λαχτάρα, και τη μνήμη, προσπαθώντας να κατανοήσει πώς η προσωπική εμπειρία του σχηματισμού της μνήμης μπορεί να παραλληλίσει αυτήν την μεταβαλλόμενη σχέση της ανθρωπότητας με τον τόπο – μέσω της νέας τεχνολογίας.
Απόψε ο παρΑξενος_ελκυστΗς οικειοποιείται τον μπλε κόσμο της απόστασης και της ανικανοποίητης λαχτάρας, με τους ήχους των Mel Tormé, John Coltrane, Tord Gustavsen Trio, Λένα Πλάτωνος, Dobrinka Tabakova, Elori Saxl και Norma Winstone.
Επιμέλεια ήχου: Επαμεινώνδας Φασιανός
Επιμέλεια-Παρουσίαση : Μαριλένα Μαραγκού/ Marilena Maragou