Gaetano Donizetti: “Maria Stuarda” μέρος Β’
Δίπρακτη όπερα σε λιμπρέτο Giuseppe Bardari. Πρωτοπαρουσιάστηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1835 στο Teatro alla Scala στο Μιλάνο.
1835 . Μια χρονιά πλούσια σε όπερες, αφού ο Bellini πρωτοπαρουσιάζει τους “Πουριτανούς” του, ο Halévy την “Εβραία” του, ο Donizetti τη “Lucia di Lammermoor” και τη “Maria Stuarda”. Καθαρά θεατρικά, αυτή η τελευταία συμφωνεί με τη “Lucia” ως προς το ομιχλώδες αγγλοσαξωνικό σκηνικό, από την άλλη όμως συμφωνεί και με τους “Πουριτανούς” και την “Εβραία”, ως προς το θέμα της θρησκευτικής διαμάχης: δυο βασίλισσες, μια αγγλικανή και μια καθολική, έρχονται σε σκληρή αντιπαράθεση για το θρόνο της Αγγλίας. Ή μήπως όχι μόνο για το θρόνο?
Το έμμετρο θεατρικό έργο του Schiller “Maria Stuart”, πάνω στο οποίο βασίστηκε το λιμπρέτο του Giuseppe Bardari, έχει κάποια ιστορικά κενά. Στην πραγματικότητα η Βασίλισσα Ελισσάβετ Α’ της Αγγλίας, δεν συναντήθηκε ποτέ κατά πρόσωπον με τη Mary Stuart της Σκωτίας. Ο Schiller επινόησε τόσο τη συνάντηση, όσο και την εκρηκτική τους αντιπαράθεση. Και φυσικά, ακολουθώντας τη Βίβλο της ίντριγκας και των ερωτικών παθών, το ιταλικό λιμπρέτο του Bardari δε θα μπορούσε να μην τονίσει την πιπεράτη λεπτομέρεια και τη σημασία του μοιραίου άνδρα – πέτρας του σκανδάλου για τις δύο βασίλισσες – σε τούτη τη διαμάχη. Για εμάς αυτό το Σάββατο 16 Ιουλίου, στην εν λόγω μουσική παλέστρα θα ανέβουν δύο σημαντικές ερμηνεύτριες των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα, οι οποίες έχουν καταθέσει πραγματικά δυναμικές ερμηνείες σε ρόλους τέτοιου διαμετρήματος. Πρόκειται για την Edita Gruberova (Maria Stuarda) και την Αγνή Μπάλτσα (Elisabetta) και οι δυο τους υπό την έμπειρη μπαγκέτα του Giuseppe Patanè.
Παραγωγή – παρουσίαση: Γιάννης Φίλιας